Σε πήρε η κατηφορά Κυριάκο…

Μετά από ένα θλιβερό καλοκαίρι, όπου πέρα από την κακοτυχία και την κλιματική αλλαγή φάνηκε και η κακή κατάσταση στην οποία βρίσκεται ο κρατικός μηχανισμός, αυτός που πρέπει να δράσει εκτός εφαρμογών του e-gov.gr, ήρθε και η ομιλία του πρωθυπουργού στη ΔΕΘ για να επικυρώσει τον κατήφορο που έρχεται για την κυβέρνηση. Αυξήσεις στο Δημόσιο, τριετίες,  ξανά-μανά market pass και νέοι χοντροί περιορισμοί στις βραχυχρόνιες μισθώσεις τύπου Airbnb, από την τάχατες “φιλελεύθερη” κυβέρνηση που συνεχίζει να βουλιάζει στο τέλμα του κρατισμού και όταν πλέον δεν υπάρχει αιτία (για τις κρίσεις το καταλαβαίνουμε, αλλά δεν είναι όλη η οικονομία και η χώρα σε κρίση…).

Κρατάμε λοιπόν την σχετικά πετυχημένη διαχείριση του κορονοϊού, την αποτροποή της υβριδικής εισβολής στον Έβρο το 2020, την ενίσχυση της γεωπολιτικής θέσης της χώρας με κατάλληλες διπλωματικές κινήσεις και συμμαχίες, κάποιες εμβληματικές, μα όχι και πολλές, άμεσες ξένες επενδύσεις, τις βελτιώσεις στη λειτουργία του, ακόμα προβληματικού, ΕΦΚΑ και, φυσικά, τη σημαντική ψηφιακή μεταρρύθμιση του egov.gr.

Όμως μένει μία πικρή γεύση γιατί η κυβέρνηση δεν τόλμησε περαιτέρω, ενώ πιθανότατα μπορούσε και είχε την ευκαιρία να κάνει και άλλα. Πολύ μικρά βήματα έγιναν στην παιδεία, όπου η αξιολόγηση ξεκίνησε μόνο για τους νέους εκπαιδευτικούς, οι… πάλιουρες απολαμβάνουν ακόμα την ασυδοσία της έλλειψης κάθε αξιολόγησης του έργου τους μην προκληθούν αντιδράσεις. Για τον ίδιο λόγο, το φόβο των αντιδράσεων, η περιβόητη πανεπιστημιακή αστυνομία τείνει να εξελιχθεί σε ένα από τα γνωστά ανέκδοτα με δύο λέξεις. Στη Δικαιοσύνη δεν έγινε τίποτα και λίγα διαφαίνονται στον ορίζοντα. Η τοπική αυτοδιοίκηση συνεχίζει να είναι προβληματική, ενώ η σταθερή εξάρτηση της από το αθηνοκεντρικό κράτος δεν προοιωνίζει κάποια αλλαγή σε πιο υπεύθυνα αποκεντρωμένα μοντέλα λήψης αποφάσεων σε περιφερειακό και δημοτικό επίπεδο, όπως απαιτεί η εποχή. Η απελευθέρωση αγορών ξεχάστηκε τελείως, ειδικά στις συγκοινωνίες συνεχίζεται το βαλκανικό μονοπώλιο των ΚΤΕΛ και ταξιτζήδων, που εγγυάται χαμηλού επιπέδου μαζικές συγκοινωνίες για τους πολίτες. Όσα για τα τρένα, τα είπαμε το Μάρτιο μετά το φριχτό δυστήχημα των Τεμπών. Στη δε φορολογία , μικρές οι μειώσεις των φόρων, ειδικά του φόρου εισοδήματος. Παραμένει ένα σύστημα υψηλής προοδευτικής φορολογίας που θυμίζει στους συντελεστές του σκανδιναβικό κράτος. Με τη διαφορά πως τα σκανδιναβικά κράτη συνδυάζουν τους υψηλούς φόρους με υψηλού επιπέδου κρατικές παροχές και υπηρεσίες, όχι τη δική μας μπαλκανοκατάσταση, και επίσης στα σκανδιναβικά κράτη δεν υπάρχει τόσο μεγαλός αριθμός ελεύθερων επαγγελματιών και τέτοια έκταση φοροδιαφυγής όπως στο καθ’ ημάς Ελλαδιστάν. Πληρώνουν οι μισθωτοί φόρους (τριπλό- και τετραπλό-πληρώνουν, γιατί εκτός από φόρο εισοδήματος, τρώνε και ΕΝΦΙΑ και τέλη αυτοκινήτου και έμμεσους φόρους…) για να καλύπτονται τα market pass των φοροφυγάδων ελεύθερων επαγγελματιών.

Δυστυχώς, οι δεύτερες τετραετίες συνήθως είναι οι τετραετίες της διατήρησης κεκτημένων, της αποφυγής μεταρρυθμίσεων και της γνωστής νοοτροπίας του “ό,τι φάμε, ό, τι πιούμε και..” που χαρακτηρίζει τους κομματικούς μηχανισμούς. Η τετραετία αυτή δε φαίνεται ν’ αποτελεί εξαίρεση. Η μεγάλη διαφορά στις εκλογές και η έλλειψη ισχυτής αντιπολίτευσης μάλλον περισσότερο επιτείνουν την επανάπαυση και την αλαζονεία, παρά βοηθάνε την κυβέρνηση να κάνει αυτά που χρειάζεται ο τόπος. Οι τεράστιες καταστροφές στη Θεσσαλία και τον Έβρο θα προκαλέσουν σημαντική επιβάρυνση τόσο οικονομικά, αλλά και στην ψυχολογία της κοινωνίας και η ανοχή στην κυβέρνηση θα είναι μειωμένη. Βρισκόμαστε σε φάση αποδρομής, μίας σχετικά επιτυχημένης κυβέρνησης στον πρώτο κύκλο της, ενώ η αντιπολίτευση της χώρας ακόμα πελαγοδρομεί και κανείς δε ξέρει τι είναι αυτό που θα ακολουθήσει.*

* Το κείμενο γράφτηκε πριν τη θριαμβευτική επέλαση Κασσελάκη στις εσωκομματικές του Σύριζα. Με μότο το «Μόνο εγώ μπορώ να νικήσω το Μητσοτάκη» και έξυπνη καμπάνια στα τικ-τόκια ο νεαρός υποψήφιος κατάφερε να επικρατήσει αν και αουτσάιντερ. Ανοίγει ένα παράθυρο ελπίδας για το Σύριζα ο νέος γυαλιστερός αρχηγός, αλλά ακόμα έχει πολλά ψωμιά μπροστά του για να καταφέρει να δώσει πνοή σε ένα ημιθανές κόμμα. Η πολιτική είναι μαραθώνιος, όχι σπριντ…

Η γηρασμένη χώρα που τρώει τα παιδιά της

Οι εικόνες των εκτροχιασμένων βαγονιών και οι φωτογραφίες, παρμένες σε ανύποπτες και ανέμελες στιγμές, των νέων παιδιών που εξαϋλώθηκαν ήταν μία σκληρή αφύπνιση εν μέσω των γνωστών προεκλογικών φαιδροτήτων. Ένα σκληρό σοκ, για να δούμε την πραγματική εικόνα της χώρας πίσω από τα προεκλογικά μπαξίσια (με την μοδέρνα επωδό -pass) και τους μικροκομματικούς καβγάδες μεταξύ φαιδρών προσωπικοτήτων.

Δυστυχώς, η κυβέρνηση Μητσοτάκη παρά το ότι ήταν η πιο σοβαρά στελεχωμένη κυβέρνηση της τελευταίας 15ετίας και έκανε αξιόλογο έργο σε κάποιους τομείς, δεν κατόρθωσε να κάνει την υπέρβαση. Στο τέλος βούλιαξε στο μικροκομματισμό και την πελατειακή νοοτροπία και ήδη διένυε τον τελευταίο χρόνο χωρίς δυναμική με μόνη σκέψη στις επερχόμενες εκλογές. Ένα egov, όπως έχουμε ξαναγράψει, δυστυχώς δε φέρνει την άνοιξη. Πρέπει να σπάσεις και αυγά σε κάποιες περιπτώσεις, οι αλλαγές δε γίνονται μόνο με νέα applications όταν θέσεις όπως διευθυντές νοσοκομείων ή σταθμάρχες τρένων μοιράζονται με βασικό κριτήριο την κομματική ταυτότητα και όχι τις ικανότητες.

Τα λεφτά που πέφτουν στα αναρίθμητα προεκλογικά-pass (και συχνά καταλήγουν σε τσέπες φοροφυγάδων που καμία ανάγκη δεν τα έχουν) ή στις έκτατες αυξήσεις συντάξεων δε θα μπορούσαν να είχαν καλύψει τα σοβαρά θέματα ασφαλείας που υπάρχουν χρόνια στους ελληνικούς σιδηροδρόμους; Φυσικά ναι, αλλά δυστυχώς άλλες είναι οι προτεραιότητες του πολιτικού κόσμου της χώρας. Μίας χώρας που μέχρι πρότινος λεγαμε διώχνει τα παιδιά της, τώρα έφτασε και να τα σκοτώνει….

Σεισμοί και Γεωπολιτική

Οι φυσικές καταστροφές διαδραμάτισαν σημαντικό ρόλο στις γεωπολιτικές εξελίξεις σε πολλές ιστορικές καμπές.

Μία τέτοια φαίνεται πως ζούμε με τους φονικούς σεισμούς στην Τουρκία και το χαμό δεκάδων χιλιάδων ανθρώπων. Ο κυρίαρχος Ερντογάν φαίνεται να καταρρέει πλέον, υπό το βάρος της διαφθοράς και της ανεπάρκειας του κράτους που ελέγχει απολυταρχικά. Η δε Ελλάδα μόνιμος στόχος των Τούρκων πολιτικών τα τελευταία χρόνια, με μία σταδιακά κλιμακούμενη επιθετική ρητορική, ξαφνικά γίνεται σύμμαχος και κερδίζει τη συμπάθεια του τουρκικού λαού, αντιστρέφοντας την ανθελληνική προπαγάνδα των τελευταίων ετών.

Οι τεκτονικές δονήσεις αναμένεται να φέρουν και τεκτονικές αλλαγές στην πολιτική σκηνή της Τουρκίας και στις γεωπολιτικές εξελίξεις στην περιοχή, με πιθανότατα οφέλη για τη χώρα μας.

Υ.Γ. Να ασχοληθούμε με τίποτα σοβαρό, όχι πόσα έταξε ο Μητσοτάκης στους συνταξιούχους, τι παράσταση έδωσε ο Τσίπρας και ο..Ανδρουλάκης, γιατί υπάρχει αυτός είπαμε;

Επιδότηση.γοβ.γρ, αγάπη μου…

Από τη μία ευτυχώς, λόγω της τουρκικής απειλής αλλά και άλλων ίσως υπολογισμών που δε γνωρίζουμε, γλιτώσαμε από το κακό χούι των πρόωρων εκλογών, από την άλλη φαίνεται πως είμαστε στην αρχή μίας παρεταταμένης προεκλογικής περιόδου…

Μετά τα 43δις που «πέσανε» αδιακρίτως, χωρίς στόχευση και με όχι και τόσο επαρκείς ελέγχους για τη τόνωση της οικονομίας από τις επιπτώσεις του κορονοϊού , η εισβολή στην Ουκρανία και ο ενεργειακός πόλεμος που μαίνεται έχουν μετατρέψει την, υποτίθεται, πιο…φιλελεύθερη κυβέρνηση των τελευταίων ετών σε εκδοτήριο κουπονιών.gov.gr.

Fuel Pass, Power Pass, επιδότηση λογαριασμών ρεύματος από Ταμείο Ενεργειακής Μετάβασης, επιδότηση συσκευών, Vouchers.gov.gr και ποιος ξέρει πόσες άλλες επιδοτήσεις έχουν να δουν τα μάτια μας

Οι παραπάνω επιδοτήσεις βοηθούν την κυβέρνηση να περάσει όσο πιο αναίμακτα γίνεται την παρατεταμένη προεκλογική περίοδο. Όμως πόσο βοηθούν πραγματικά τη χώρα, αναλογιζόμενοι την τη δημοσιονομική τρύπα που αφήνουν πίσω τους, και πόσο πραγματικά δίκαιες και αποδοτικές (efficient) είναι;

Πάρτε ένα παράδειγμα του Power Pass που συζητόυσαμε πρόσφατα σε παρέα γνωστών. Τα περισσότερα μέλη της παρέας όντας ενεργειακά ευσυνείδητα, είχαν ήδη μείωσει την κατανάλωση από το χειμώνα με αποτέλεσμα η πίστωση ΤΕΜ να καλύπτει σχεδόν όλη την αύξηση που επέφερε η ρήτρα αναπροσαρμογής και οι επιδοτήσεις που έλαβαν από τα Power Pass να είναι της τάξεως των 10-30 Ευρώ. Ένα μέλος όμως της παρέας , το μόνο που ήταν ενεργειακά σπάταλο, αυτό είχε μεγάλη διαφορά μεταξύ ρήτρας – πίστωσης και λοιπών εκπτώσεων στο λογαριασμό του με αποτέλεσμα να λάβει επιδότηση κοντά στα 300€! Να σημειωθεί ότι όλοι ζούσαν σε διαμερίσματα ίδιων τετραγωνικών και με παρόμοιο αριθμών ατόμων (3-4). Βλέπουμε δηλαδή σε μια εποχή που η εξοικονόμηση ενέργειας είναι το ζητούμενο τόσο από γεωπολιτικής όσο και από περιβαλλοντικής άποψης, το large ελληνικό κράτος να επιδοτεί την ενεργειακή σπατάλη!

Άποψη του site είναι πως όταν οι κυβερνήσεις μπαίνουν σε αυτή τη φάση παροχολογίας (και εκλογικής φιλολογίας), όχι μόνο παύουν να προσφέρουν στη χώρα άλλα αντιθέτως ανοίγουν δημοσιονομικές πληγές και επιβαρύνουν την ανάπτυξη. Έτσι, ενώ όλοι περιμένουν ακόμα μία φορά το θαύμα του ελληνικού καλοκαιριού και της «βαριάς βιομηχανίας» του τουρισμού, εμείς δεν τρέφουμε πολλές ελπίδες με την τροχιά που έχει πάρει το κυβερνητικό καράβι και γνωρίζοντας τι καπετάνιους έχουν και τα άλλα δύο καράβια που περιμένουν στη γωνία (ΣΥΡΙΖΑ, ΚΙΝΑΛΙΟ ΠΑΣΟΚ). Βέβαια, να αναγνωρίσουμε στην παρούσα κυβέρνηση ότι πρόλαβε να κάνει κάποιες αξιόλογες μεταρρυθμίσεις μέσα στη γενικότερη διαχείριση κρίσεων στην οποία επιδόθηκε. Σε επόμενο άρθρο θα κάνουμε μία ανασκόπηση των θετικών που αφήνει πίσω της η κυβέρνηση Μητσοτάκη αλλά και των τομέων που απέτυχε.

Δε μας χέζετε ρε Νταλάρες & Αγγελάκες

«Σε κάθε ερώτηση, η απάντηση είναι μόνο η ειρήνη» , το μότο της συναυλίας στα Προπύλαια. Καμία καταδίκη του σοσιαλφασιστικού καθεστώτος Πούτιν, ίσες αποστάσεις καθώς πίσω από την Ουκρανία είναι οι κακοί Αμερκάνοι και το ΝΑΤΟ.

Όμως τα θύματα είναι ο ουκρανικός λαός. Όπως το 99 στους βομβαρδισμούς του Βελιγραδίου ο σερβικός λαός, τον οποίον στηρίξαν τότε οι ίδιοι καλλιτέχνες χωρίς μισόλογα και με σαφή καταδίκη του ΝΑΤΟ και του αμερικανικού παράγοντα. Και μαζί τους κ εγώ, αν και την ίδια στιγμή κάναμε τα στραβά μάτια στη σφαγή της Σρεμπρένιτσα, όμως δε νομίζω πως ο βομβαρδισμός μίας ευρωπαϊκής πρωτεύουσας, η περιθωριοποίηση της Σερβίας (που τώρα έχει πέσει στην αγκαλία Κίνας – Ρωσίας) και η δημιουργία ενός μουσουλμανικού κράτους στην καρδιά της Ευρώπης ήταν λύσεις. Τώρα όμως γιατί φοβάται ο Γιώργος να ψελλίσει έστω μισή κουβέντα για το δικτάτορα Πούτιν;

Νταλάρας στο Βελιγράδι

Τα ίδια και ένας καλλιτέχνης πιο συμπαθής στη γενιά μου, ο Γιάννης από τις Τρύπες, που μας εκμυστηρεύθηκε πως ψήφισε Σύριζα το 2015 «αλλά τελικά δεν είχε πλάκα», τόσο σοβαρότητα στις πολιτικές του τοποθετήσεις. Σήμερα αποφεύγει και αυτός να ψελλίσει μισή κουβέντα για το δικτατορικό καθεστώς Πούτιν που εκφέρει με ευκολία απειλές για πυρηνικό ολοκαύτωμα, αλλά εξαντλεί όλη την (εναπομείνασα…) ενεργητικότητα του στο να..στολίσει το μικρό Μητσοτάκη, έναν γόνο του πολιτικού συστήματος, αλλά 21 μόλις χρονών ρε Γιάννη τόσο έχεις χάσει την ικανότητα αξιολόγησης της σοβαρότητας μίας κατάστασης , αντί να πεις μία κουβέντα για το σφαγέα της εποχής μας κάθεσαι και ξεκατινιάζεσαι στα facebook με τον υιό Μητσοτάκη;

Πέρνανε τα χρόνια και οι καλλιτεχνικές μας ελίτ αγκυλωμένες στις ίδιες ιδεοληψίες, χρόνο με το χρόνο χάνουν όλο και περισσότερο την επαφή με την πραγματικότητα. Αν συγκρίνουμε τους εκπροσώπους του σκυλάδικου με τους εκπροσώπους του υποτιθέμενου έντεχνου, θα διαπιστώσουμε πως τελικά οι πρώτοι είναι πολύ σοβαρότεροι στη δημόσια εικόνα τους. Ακούσατε ποτέ τον Αντύπα ή τον Κοντολάζο να κάνουν κήρυγμα για τους πολέμους και τη διεθνή κατάσταση; Έχουν επίγνωση του ρόλου τους οι άνθρωποι, κάνουν τη δουλειά τους και δε μας ενοχλούν σε αντίθεση με τους «θολοκουλτουριάρηδες» του εντέχνου…

Ξυπνώντας στον κόσμο του 21ου αιώνα

Η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία αποτελεί το σημαντικότερο ορόσημο της μετάβασης από τον κόσμο της ευφορίας και του θριάμβου για το δυτικό μοντέλο , όπως πρόεκυψε μετά την κατάρρευση των σοσιαλιστικών καθεστώτων στα τέλη της δεκαετίας του 80, στον ασταθή πολυπολικό κόσμο του 21ου αίωνα.

Τρομάζει το γεγονός πως πρώτη φορά μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο γίνεται τέτοιου μεγέθους εισβολή σε κυρίαρχο ευρωπαϊκό κράτος καθώς και η αναφορά σε χρήση πυρηνικών όπλων από το δικτάτορα της Ρωσίας, που φέρνει στο νου την εποχή της πυραυλικής κρίσης στην Κούβα.

Πολλές οι ευθύνες του δυτικού κόσμου για το πως φτάσαμε ως εδώ, από την ημιτελή στήριξη της ένταξης της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ (ή το κάνεις και θωρακίζεις τη χώρα, ή δεν το κάνεις καθόλου) ως την κοντόφθαλμη ενεργειακή πολιτική των Γερμανών και ευρωπαϊκών δορυφόρων τους που τους έκανε πλήρως εξαρτημένους από τις ρωσικές ενεργειακές πηγές. Αν δεν υπήρχε αυτή η εξάρτηση, αμφιβάλλω αν ένιωθω τόσο ισχυρός ο Πούτιν για να προχωρήσει σε αυτή την εισβολή, που τη σχεδίαζε τουλάχιστον εδώ και έναν χρόνο.

Το θετικό είναι πως, μετά την ελληνική κρίση και τον κορωνοϊό, για ακόμα μία φορά βλέπουμε πως μία κρίση συμβάλλει στην επιτάχυνση και εμβάθυνση της ευρωπαϊκής ενοποίησης. Η άμεση αντίδραση της ΕΕ, και η ομοφωνία στα μέτρα εναντίον της Ρώσιας, με ορισμένα εμβληματικά μέτρα όπως τον επανεξοπλισμό της Γερμανίας, την ακύρωση του Nord Stream και την αποπομπή της Ρωσίας από το σύστημα SWIFT, ήταν κάτι που ελάχιστοι περίμεναν και άφησαν μία θετική εντύπωση για την προοπτική της ευρωπαϊκής ενοποίησης.

Το site δε στοχεύει σε ανάλυση γεωπολιτικών και διεθνών εξελίξεων, από την αρχή της δημιουργίας του έχει εστιάσει στην ελληνική κρίση και στις μεταρρυθμίσεις που χρειάζεται ο τόπος για να μην είναι στους ουραγούς της Ευρώπης. Με φόντο λοιπόν τις νέες σημαντικές εξελίξεις (τόσο στα γεωπολιτικά όσο και στα ενεργειακά), θα κάνουμε μία πρώτη αποτίμηση της κυβέρνησης Κυριάκου Μητσοτάκη, μίας κυβέρνησης που κλήθηκε να διαχειριστεί κρίσιμες καταστάσεις και το κατάφερε μέχρι στιγμής με σχετική επιτυχία. Πόσο όμως κατάφερε να κάνει σημαντικές μεταρρυθμίσεις που θα συντελέσουν στην ουσιαστική αλλαγή του χρεοκοπημένου μοντέλου της μεταπολίτευσης; Αυτό θα είναι το θέμα του επόμενου άρθρου.

Πιερρακάκια μ’ και Σκερτσάκια μ’ – Ένα egov δε φέρνει την άνοιξη

Ένα από τα ισχυρά ατού της «μεταρρυθμιστικής» ατζέντας της κυβέρνησης Μητσοτάκη ήταν το egov του κ. Πιερρακάκη, ενός πιτσιρικά (5 χρόνια μικρότερος μου, έτσι τον βλέπω…) συμπαθή πασπιτάκου που κάνοντας τα κατάλληλα κονέ με διανέοσις ελιαμέπ και ταλιμπάν, εκτιμήθηκε από τον ανοιχτόμυαλο (για τα δεδομένα του βλαχοεπαρχιώτικου δεξιού κόμματος του…) Κυριάκου.

Και η αλήθεια είναι πως με κορωνίδα το https://emvolio.gov.gr/ , δεν τα κατάφερε άσχημα ο υπουργός ψηφιακής διακυβέρνησης, μέσα σε 2,5 χρόνια έχουν επιτευχθεί όσα δεν πέτυχαν σε 10 χρόνια οι προηγούμενες μνημονιακές κυβερνήσεις.

Είναι όμως αρκετά τα egov και τα έξυπνα apps για να μεταρρυθμιστεί ένα αργό και ράθυμο κράτος όπως το ελληναράδικο; Άποψη μας πως όχι, και θα ξεκινήσουμε με ένα επιμέρους παράδειγμα πριν πάμε στην αξιολόγηση του γενικότερου που θα γίνει στο επόμενο άρθρο.

Δυστυχώς λοιπόν, σε μεγάλο βαθμό, το πιερρακάκιο egov ήταν απλά μία ψηφιοποίηση της γραφειοκρατίας και της προσοδοθηρίας που χαρακτήριζε τις συναλλαγές από τα χρόνια τα προ-πιερρακικά. Ένα παράδειγμα η έκδοση διαβατηρίου.

• Προσπάθεια διακανονισμού ραντεβού μέσω τηλεφώνου της τοπικής αστυνομίας, που ποτέ δεν απαντά. Όταν ο ενδιαφερόμενος πηγαίνει δια ζώσης , το άτομο στην υποδοχή του λέει μα τι θέλετε αφού αυτό γίνεται από το τηλέφωνο (μα σας παρακαλώ μην μας ενοχλείτε – αυτό δεν το είπαν, αλλά το εννόησαν).
• Ενώ πλέον όλα είναι ψηφιακά , αντί να πας στο αστυνομικό τμήμα να σου βγάλουν ψηφιακή φωτογραφία που θα μπει απευθείας στο διαβατήριο (όπως γίνεται σε όλα τα ευρωπαϊκά κράτη , ακόμα και κάτι Ρουμανίες, Βουλγαρίες μας έχουν περάσει…), ο …σοφός (ουστ κοπρόσκυλα) νομοθέτης σε υποχρεώνει να βγάλεις εκτυπωμένη αναλογική φωτογραφία την οποία , αφού πλερώσεις το απαραίτητο 8ευρω στο φωτογράφο της γειτονιάς σου – τι να κάνουμε πρέπει να θρέψουμε τη λαοθάλασσα των ελεύθερων επαγγελματίων που μας ψηφίζουν-, πρέπει να καταθέσεις στο αστυνομικό τμήμα για να ψηφιοποιήσουν και περάσουν στο διαβατήριο σου (και γαμώ τα digitalizations ρε Πιερρακάκη)/
• Φυσικά ισχύουν όλα τα…digital παράβολα υπέρ δημοσίου, ΟΓΑ, ταχυδρομικών τελών και όλα αυτά τα μεταρρυθμιστικά που διαιωνίζουν τα ανώδυνα πιερρακάκια apps based reforms:
  • Παράβολο χαρτοσήμου: 22 ευρώ + 20% ΟΓΑ = αξίας 26,40 ευρώ,
  • Παράβολο Δημοσίου για τέλη εντύπου βιβλιαρίου: 53,00 ευρώ
  • Παράβολο Δημοσίου για ταχυδρομικά τέλη: 5,00 ευρώ.

• Και κλείνοντας, η διάρκεια του διαβατηρίου είναι 5 χρόνια, ώστε σε 5 χρόνια να στα ξαναπάρουμε μαλάκα ελληναράκο. Στα περισσότερα ευρωπαϊκά κράτη η διάρκεια ισχύος του διαβατηρίου για ενηλίκους είναι 10 έτη.

Τα παραπάνω είναι ένα ενδεικτικό παράδειγμα του πόσο αστεία είναι τα πιερρακάκια egov αν κάποιος προσπαθήσει να δει τη μεγάλη εικόνα σε μία τυπική διαδικασία. Δε θέλω να είμαι μηδενιστής, οι εφαρμογές του egov έχουν φέρει μεγάλη βελτίωση σε σχέση με την πρότερη κατάσταση , όσον αφορά τις διαδικασίες που πλέον ο πολίτης μπορεί να κάνει ψηφιακά χωρίς να στηθεί σε ένα ταμείο. Όσον αφορά όμως την ουσία, κατάργηση πληρωμής…γαμησιάτικων σε συντεχνίες και κράτος, τον έλεγχο των δημόσιων λειτουργών όσων αφορά την υπευθυνοτητα και την αποτελεσματικότητα τους, η ανώδυνη μεταρρύθμιση του egov, ελάχιστα έχει θίξει τον πυρήνα του βαθέους κράτους…

Όταν οι τιμητές των πάντων πέφτουν από τα σύννεφα

Την παρέα των ραδιοαρβυλα η γενιά μου τη πρωτογνώρισε στην εφηβεία της και, όσοι σπουδάσαμε Θεσσαλονίκη, λίγο πολύ τους είχαμε πετύχει σε γνωστούς χώρους διασκέδασης. Η αλήθεια είναι πως υπήρχαν κάποιοι από αυτούς με ταλέντο , όμως, όπως συχνά συμβαίνει, ο πιο ατάλαντος ήταν ο μάνατζερ και σταθερός αρχηγός του σχήματος από την εποχή του “Κομφούζιο” μέχρι σήμερα.

Ποτέ δε μου άρεσαν ιδιαίτερα και μετά την αποχώρηση του Σταμάτη Καλυβάτση δεν τους ξαναείδα, καθώς ούτε αστείους τους έβρισκα (όπως π.χ. καταφέρνει να είναι ορισμένες φορές ο Σεφερλής , παρά τις χοντράδες που συχνά υποπίπτει) η δε πολιτική τους σάτιρα ήταν πολύ χαμηλού επίπεδου, και γινόταν με έναν εκνευριστικό τρόπο από το μάνατζερ της παρέας. Ο Κανάκης δεν είχε την κομματική στράτευση του Λαζοπουλου ή των ελληνοφρενεια, όμως ήταν το ίδιο απόλυτος επικριτικός ξερολας, και η υποτιθέμενη σάτιρα του κατέληγε σε κηρύγματα προς το ακροατήριο τους.

Ποσό σωστός και αψεγάδιαστος ήταν άραγε στη ζωή του ο τυπάκος αυτός που κριτίκαρε και εγκαλούσε τους πάντες με ύφος χιλίων καρδιναλίων; Τα μαγαζιά του στη Θεσσαλονίκη ήταν σταθερά από αυτά με την πιο «σκληρή» πόρτα, όπου οι πορτιέρηδες σε σκάναραν για να εγκρίνουν το dress code σου ή την σύνθεση της παρέας σου. Όσον αφορά για τη νομιμότητα, ακόμα θυμάμαι βράδια με το μαγαζί του γεμάτο να μη βλέπεις ούτε για δείγμα μια απόδειξη κομμένη.

Για τον κολλητό και συνεργάτη του που σήμερα παραδόθηκε στην αστυνομία, εδώ και πανω από 20 χρόνια γνωρίζαμε τι “γλοιώδης πεφτουλας”, όπως τον χαρακτήρισε πρώην συνεργάτιδα της εκπομπής, ήταν. Δεν είχε αφήσει 18χρόνο (και μικρότερα..) κοριτσάκι που να μην του την πέσει ο 40αρης, τότε, DJ – παρουσιαστής. Συχνά φίλες μας έλεγαν για τα άχαρα πεσίματα του Στάθη και γελούσαμε. 20 χρόνια μετά το χούι δεν του φύγε, εμπλουτίστηκε κιόλας με τις δυνατότητες που δίνει η νέα τεχνολογία να εκθέσει κανείς δημοσίως νέες γυναίκες.

Δεν ήξερε ο Κανάκης και τα τσιράκια του που τώρα προχωράνε σε αγωγές για το ποιον του κολλητού τους; Όταν η υπόθεση έχει ήδη δικαστικό παρελθόν εδώ και χρόνια; Όταν τα βίντεο ήταν αναρτημένα χρόνια στο διαδίκτυο; Ας πούμε, καλή τη πίστει , πως ναι δε ξέρανε. Τότε, πως είχε την απαίτηση, αυτός ο τιμητής των πάντων, να παραιτηθεί η Μενδώνη επειδή δεν έψαξε την προσωπική ζωή του Λιγνάδη, αυτός που επί χρόνια συναναστρέφονταν σχεδόν καθημερινά με το διωκόμενο παρουσιαστή και …έπεσε ξαφνικά από τα σύννεφα;

Μια συγγνώμη της χρωστάει κατ’ ελάχιστον, όπως και της ελληνικής κοινωνίας που έθισε σε έναν κακής ποιότητας συνδυασμό χαβαλέ με κήρυγμα. Παρά την αξιοθρήνητη προσπάθεια να σώσει το τομάρι του με αγωγές κατά του πρώην φίλου και συνεργάτη του, ας ελπίσουμε πως ήρθε η ώρα του να ακολουθήσει και αυτός τη μοίρα του λαζοπουλου και να μας απασχολεί όλο και λιγότερο στο μέλλον.

Μετά τους γκουρού της κρίσης, οι γκουρού του κορονοϊού

Το παρόν ιστολόγιο ξεκίνησε το 2012 με ένα άρθρο για τους “γκουρού της κρίσης”, μία περιγραφή για τους διάφορους μαθητευόμενους μάγους των οικονομικών που υπόσχονταν την εποχή εκείνη εύκολες διεξόδους από την κρίση χωρίς τις θυσίες των μνημονίων. Κάτι παραπάνω από 9 χρόνια μετά, μία νέα συνομοταξία γκουρού υπόσχεται μαγικές λύσεις στο επίμαχο θέμα της αντιμετώπισης των υγειονομικών και κοινωνικών προβλημάτων που έχει προκαλέσει ο κορονοϊός.

Οι καθηγητές πανεπιστήμιου είναι πάλι αυτοί που δίνουν τον τόνο, μόνο που τώρα είναι καθηγητές Ιατρικής αντί των καθηγητών Οικονομικών που πρωταγωνιστούσαν το 2012. Το αντικείμενο άλλαξε, όμως οι στόχοι παραμένουν ίδιοι: αναγνωρισιμότητα και τα παράπλευρα οφέλη που αυτή φέρνει, κάθοδος με καλές προοπτικές στον πολιτικό στίβο, συνεργασίες με ΜΜΕ, διασυνδέσεις σε ακαδημαϊκό επίπεδο και πρόσβαση σε χρηματοδότηση.

Και στις δύο περιπτώσεις είχαμε να κάνουμε με άνδρες ευρισκόμενους στη μέση ηλικία, μεταξύ 50-60 ετών η πλειοψηφία τους, η ηλικιακή περίοδος που το midlife crisis βαράει κόκκινο στον άρρενα πληθυσμό όπως και οι υπαρξιακές (αλλά και περί κονόμας) ανησυχίες. Οπως και το 2011, έτσι και τώρα το target group ήταν ένα ακροατήριο που γοητεύεται από θεωρίες συνωμοσίας και μαγεύεται από τις σειρήνες του αντισυστημισμού, κάπου εδώ όμως αρχίζουν οι διαφορές.

Οι γκουρού της κρίσης απευθύνονταν κατά κύριο λόγο σε ένα αριστερών τάσεων ακροατήριο, ενώ το κοινό των γκουρού του κορονοϊού είναι κυρίως πατριωτικών ως ακροδεξιών φρονημάτων. Η κοινωνική δυναμική των σημερινών αρνητών είναι σαφώς πιο περιορισμένη σε σχέση με αυτή των αγανακτισμένων του 2010-2012. Ο φανατισμός τους όμως μεγαλύτερος, καθώς οι αγανακτισμένοι ήταν κυρίως οι απογοητευμένοι πρώην ευνοημένοι του πελατειακού συστήματος, ενώ οι αρνητές είναι κατά κανόνα χαμηλού μορφωτικού-οικονομικού επιπέδου άτομα τα οποία μετά από την πολυετή κρίση βρέθηκαν αντιμέτωπα και με τα μέτρα κοινωνικού περιορισμού για την αντιμετώπιση της πανδημίας.

Το καλό (;) με τους αρνητές των εμβολίων, το αφελές κοπάδι που εκμεταλλεύονται οι τωρινοί γκουρού, είναι πως η αμείλικτη πραγματικότητα της πανδημίας αναμένεται να τους περιθωριοποιήσει, αφού ο θάνατος δε χωράει συζητήσεις και υποθέσεις (ήδη ένας από τους “ηγέτες” τους χαροπαλεύει στη ΜΕΘ…), όπως γίνεται με την οικονομία. Αυτό βέβαια αν τα πράγματα πάνε σχετικά καλά την επόμενη περίοδο και σταδιακά έρθει η ανάκαμψη. Αν όμως υπάρξει επιδείνωση, με τέτοιο δημόσιο χρέος και διεθνή αστάθεια διόλου απίθανο σενάριο, τότε αυτή η μερίδα του πληθυσμού μπορεί να αποτελέσει την εύφλεκτη ύλη για μία αναζωπύρωση κοινωνικών εκρήξεων που μετά από τόσα χρόνια κρίσης θα είναι οι χειρότερες που έχουμε δει…

Κούβελας – Νέες Ιδέες

Υ.Γ. Λίγες ώρες μετά την ανάρτηση του άρθρου, έγινε γνωστός ο θάνατος του Γιώργου Τράγκα. Τον είχαμε για εξυπνότερο και πιστεύαμε πως παρά τα όσα έλεγε , ο ίδιος θα είχε κάνει το εμβόλιο με τόσα θέματα υγείας που αντιμετώπιζε. Η αλήθεια ήταν διαφορετική, κάνοντας μας να καταλάβουμε πως μάλλον τείνουμε να υπερτιμούμε τις ικανότητες όσων κατά καιρούς απομυζούν τον κρατικό κορβανά (βλέπε κρατική διαφήμιση που κατέληγε στην εφημερίδα “Η Χώρα” τις καλές περιόδους του νέο-καραμανλισμού). Περισσότερα στη συνέντευξη του ιατρού του Χρήστου Ζούπα, μια τέτοια συνέντευξη είναι η καλύτερη καμπάνια υπέρ των εμβολιασμών: https://www.protothema.gr/life-style/article/1193499/o-hristos-zoupas-ston-danika-o-enas-stous-deka-einai-san-ton-traga/

Qu’est-ce que c’est Ανδρουλάκης;

Qu’est-ce que c’est Καρυπίδης, είχε πει προ ετών ο αείμνηστος Νίκος Αλέφαντος για ποδοσφαιριστή του ΠΑΟΚ με εμφανή την πρόθεση να τον απαξιώσει. Κάτι αντίστοιχο λέμε και μεις σαν πρώτη αντίδραση στο άκουσμα του νέο αρχηγού του Κινάλιου Πασόκ, μετά τη σημερινή του πανηγυρική επικράτηση.

Δε θυμάμαι να πω την αλήθεια ούτε μία θέση του και εύλογα αναρωτιέμαι τι να περιμένουμε από αυτόν αν βρεθεί στην κυβέρνηση. Αχρωμος, άοσμος, συγκαταβατικός, χαμηλών τόνων και ισορροπιστής. Αυτά τα στοιχεία του, σε συνδυασμό με τη μακρόχρονη εμπειρία του από τους κομματικούς μηχανισμούς (πασπιτακι από κούνια) …), τον βοήθησαν να κερδίσει τις εσωκομματικές εκλογές, καθώς δεν είχε αντιπάθειες, όμως θα χρειαστεί κάτι παραπάνω γιανα εκτινάξει τα ποσοστά του κόμματος.

Είχαν ένα ενδιαφέρον αυτές οι εκλογές: αρκετές υποψηφιότητες, επανεμφάνιση του ΓΑΠ και αυξημένη συμμετοχή του κόσμου, ένδειξη ελπίδας πως το Κινάλ-Πασόκ επανακάμπτει. Ο τηλεοπτικός Λοβέρδος επικράτησε στην Αθήνα, όμως η επαρχία ήταν του Ανδρουλάκη. Ως πρώην γενικός γραμματέας και με πρόσφατη εμπειρία των εσωκομματικών εκλογών του 2017, είχε την καλύτερη γνώση του μηχανισμού και η ομάδα του εργάστηκε αποτελεσματικά για την άνετη επικράτηση του. Η ύπαρξη της κομματικής μηχανής μπορεί να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στον εκτοπισμό του ευρισκόμενου σε πτώση Σύριζα, ο οποίος δεν έχει αντίστοιχης ισχύος μηχανή και δίκτυα. Ενώ στο Κινάλ ψήφισαν 270.000 μέλη στον Α’ γύρο των εκλογών, τα μέλη του Σύριζα μετά βίας φτάνουν τα 70.000!

Να ανησυχεί περισσότερο ο Τσίπρας λοιπόν, αν και ο Ανδρουλάκης δεν έχει το χάρισμα του. Ομως, μήπως η εκλογή του Ανδρουλάκη, πέραν από τις κομματικές οργανώσεις και μηχανισμούς, οφείλεται και στην κούραση του κόσμου από τους χαρισματικούς ρήτορες με τον καταγγελτικό λόγο που τελικά τον απογοήτευσαν με τα πεπραγμένα τους, και είναι ενδεικτική μίας νέας πολιτικής εποχής που έχει ήδη έρθει;