Όταν ο Σημίτης προειδοποιεί…

Ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Σημιτης δεν είναι ιδιαίτερα συμπαθής στη χώρα μας. Η διαφθορά που δε μπόρεσε να ελέγξει επί των ημερών του,  το «στεγνό» τεχνοκρατικό στυλ του και ο πείσμων χαρακτήρας του που δεν πρόκειται ποτέ να παραδεχθεί τα λάθη του, είναι οι κύριοι λόγοι που πολύς κόσμος τον αποστρέφεται.

Όμως, κανείς δε μπορεί να αρνηθεί πως υπήρξε ένας εξαιρετικά συγκροτημένος πολιτικός με διοικητικές ικανότητες, που λίγοι πρωθυπουργοί της μεταπολίτευσης είχαν. Έκτος  ενεργού πολιτικής πλέον, οι δημόσιες του παρεμβάσεις είναι μετρημένες και πάντα στοχευμένες, μιλά μόνο όταν εχει κατι σοβαρό να πει.

Υπό το πρίσμα αυτό, το τελευταίο άρθρο του που αναλύει τα ελληνοτουρκικά κρούοντας τον κώδωνα κινδύνου για  «νέα Ίμια», είναι εξαιρετικά ανησυχητικό. Ειδικά αν λάβουμε υπόψη και άλλες τρέχουσες συγκυρίες πέραν του παιχνιδιού γύρω απο τα κοιτάσματα φυσικου αερίου στην Κύπρο: την σκληρη κόντρα ΗΠΑ-Τουρκίας για τους ρωσικούς S-400  αλλά και το χθεσινό εμπρησμό αυτοκινήτου της τουρκικής διπλωματικής αποστολής στη Θεσσαλονίκη. Ενώ εμείς μακάριοι προχωράμε προς νέες εκλογές και ασχολούμαστε με του που διορίστηκε η κόρη της Τασίας και η γυναίκα του Βούτση , τα εθνικά θέματα βρίσκονται σε μια εξαιρετικά κρίσιμη καμπή  με μια ανίκανη κυβέρνηση στο τιμόνι και πιθανόν σε λίγες ημέρες μια νέα κυβέρνηση που δε θα ειναι έτοιμη να αντιδράσει καίρια σε μια πρόκληση. Το θέμα ειναι πολυ σοβαρότερο του μακεδονικού και όμως τυγχάνει δυσανάλογης προσοχής απο τα ΜΜΕ και την κοινωνία.

Υπενθυμίζω πως ο αντιπαθής κ. Σημίτης είχε προειδοποιήσει το Δεκέμβριο του 2008 για πιθανή είσοδο της χώρας σε καθεστώς εποπτείας υπό το  Δ.Ν.Τ. Οι περισσότεροι τον είχαν αγνοήσει, αν όχι χλευάσει, τις ημέρες εκείνες. Όλοι γνωρίζουμε τι έγινε ενα χρονο μετά. Ας ελπίσουμε να μη λέμε τα ίδια για τα ελληνοτουρκικά σε 1-2 χρόνια απο σήμερα…

 

 

 

 

 

 

 

 

Όταν ο εκβιασμός και η αλητεία αποκαλούνται απεργία

Από αύριο, ξεκινάει στη χώρα της καφρίλας επ’αόριστον απεργία όλων των ιδιωτικών μικροβιολογικών κέντρων / ελεύθερων επαγγελματιών μικροβιολόγων. Δε θα σταθώ στο αν εχουν δίκαιο ή άδικο περι rebate, clawback και λοιπών. Γιατι και δίκαιο να εχουν, με τον τροπο που το διεκδικούν το χάνουν αυτομάτως. Λιγες ημέρες πριν τις εκλογές, ξεκινούν μια εκβιαστική απεργία που βάζει σε περιπέτειες χιλιάδες Έλληνες που πρέπει να κάνουν τακτικές μικροβιολογικές εξετάσεις για λογους υγείας. Φανταστείτε τι εχει να γίνει στα, γνωστά για τις δυνατότητες εξυπηρέτησης, δημόσια νοσοκομεία της χώρας και τι ταλαιπωρία και άγχος εχουν να ζήσουν χιλιάδες συμπολίτες μας.

Ένας απο τους κυρίους λογους που η χώρα έφτασε εδω που έφτασε, ειναι πως η κοινωνία μας απαρτίζεται απο διάφορες ομάδες συμφερόντων που λειτουργούν με πλήρη αδιαφορία ως προς το σύνολο της κοινωνίας όταν ειναι να προάγουν το συμφέρον τους. Ταξί, μετρο, φαρμακοποιοί, μικροβιολόγοι, αγρότες και διάφορες άλλες «συμπαθείς» ομάδες χρησιμοποιούν ως ομήρους τους συμπολίτες τους για να πιέσουν τις κυβερνήσεις να μη διαταράξουν τα συμφέροντα τους. Αυτού του είδους οι πιέσεις έφταναν σε συνθήκες ισορροπίας τον καιρό προ κρίσης, που τα λεφτα περίσσευαν και ο κόσμος έλεγε «δε βαριέσαι». Τωρα ομως πλέον η ισορροπία ειναι πολυ εύθραυστη και οι οικονομικές αντοχές περιορισμένες. Όλες αυτές οι αντικρουομενες συντεχνιες και ομάδες συμφερόντων, το πιθανότερο είναι να καταλάβουν κάποια στιγμή πως στην προσπάθεια να στρέψουν τη βάρκα προς την κατεύθυνση που ήθελαν, τελικά τη βούλιαξαν.

Αν το παιδί ενός μικροβιολόγου χρειαστεί αύριο εξετάσεις, θα εχει πρόσβαση στο εργαστήριο του γονιού του. Οι υπόλοιποι θα στήνονται σε ατέλειωτες ουρές αναμονής με κίνδυνο για την υγεία τους. Αυτο δεν ειναι απεργία, ειναι αλητεία. Ειναι κατάντια. Δυστυχώς, πρέπει να έρθουν τα χειρότερα για να βάλουν μυαλό οι Ελλαδίτες, ετσι φαίνεται.