Το παρόν ιστολόγιο ξεκίνησε το 2012 με ένα άρθρο για τους “γκουρού της κρίσης”, μία περιγραφή για τους διάφορους μαθητευόμενους μάγους των οικονομικών που υπόσχονταν την εποχή εκείνη εύκολες διεξόδους από την κρίση χωρίς τις θυσίες των μνημονίων. Κάτι παραπάνω από 9 χρόνια μετά, μία νέα συνομοταξία γκουρού υπόσχεται μαγικές λύσεις στο επίμαχο θέμα της αντιμετώπισης των υγειονομικών και κοινωνικών προβλημάτων που έχει προκαλέσει ο κορονοϊός.
Οι καθηγητές πανεπιστήμιου είναι πάλι αυτοί που δίνουν τον τόνο, μόνο που τώρα είναι καθηγητές Ιατρικής αντί των καθηγητών Οικονομικών που πρωταγωνιστούσαν το 2012. Το αντικείμενο άλλαξε, όμως οι στόχοι παραμένουν ίδιοι: αναγνωρισιμότητα και τα παράπλευρα οφέλη που αυτή φέρνει, κάθοδος με καλές προοπτικές στον πολιτικό στίβο, συνεργασίες με ΜΜΕ, διασυνδέσεις σε ακαδημαϊκό επίπεδο και πρόσβαση σε χρηματοδότηση.
Και στις δύο περιπτώσεις είχαμε να κάνουμε με άνδρες ευρισκόμενους στη μέση ηλικία, μεταξύ 50-60 ετών η πλειοψηφία τους, η ηλικιακή περίοδος που το midlife crisis βαράει κόκκινο στον άρρενα πληθυσμό όπως και οι υπαρξιακές (αλλά και περί κονόμας) ανησυχίες. Οπως και το 2011, έτσι και τώρα το target group ήταν ένα ακροατήριο που γοητεύεται από θεωρίες συνωμοσίας και μαγεύεται από τις σειρήνες του αντισυστημισμού, κάπου εδώ όμως αρχίζουν οι διαφορές.
Οι γκουρού της κρίσης απευθύνονταν κατά κύριο λόγο σε ένα αριστερών τάσεων ακροατήριο, ενώ το κοινό των γκουρού του κορονοϊού είναι κυρίως πατριωτικών ως ακροδεξιών φρονημάτων. Η κοινωνική δυναμική των σημερινών αρνητών είναι σαφώς πιο περιορισμένη σε σχέση με αυτή των αγανακτισμένων του 2010-2012. Ο φανατισμός τους όμως μεγαλύτερος, καθώς οι αγανακτισμένοι ήταν κυρίως οι απογοητευμένοι πρώην ευνοημένοι του πελατειακού συστήματος, ενώ οι αρνητές είναι κατά κανόνα χαμηλού μορφωτικού-οικονομικού επιπέδου άτομα τα οποία μετά από την πολυετή κρίση βρέθηκαν αντιμέτωπα και με τα μέτρα κοινωνικού περιορισμού για την αντιμετώπιση της πανδημίας.
Το καλό (;) με τους αρνητές των εμβολίων, το αφελές κοπάδι που εκμεταλλεύονται οι τωρινοί γκουρού, είναι πως η αμείλικτη πραγματικότητα της πανδημίας αναμένεται να τους περιθωριοποιήσει, αφού ο θάνατος δε χωράει συζητήσεις και υποθέσεις (ήδη ένας από τους “ηγέτες” τους χαροπαλεύει στη ΜΕΘ…), όπως γίνεται με την οικονομία. Αυτό βέβαια αν τα πράγματα πάνε σχετικά καλά την επόμενη περίοδο και σταδιακά έρθει η ανάκαμψη. Αν όμως υπάρξει επιδείνωση, με τέτοιο δημόσιο χρέος και διεθνή αστάθεια διόλου απίθανο σενάριο, τότε αυτή η μερίδα του πληθυσμού μπορεί να αποτελέσει την εύφλεκτη ύλη για μία αναζωπύρωση κοινωνικών εκρήξεων που μετά από τόσα χρόνια κρίσης θα είναι οι χειρότερες που έχουμε δει…
Υ.Γ. Λίγες ώρες μετά την ανάρτηση του άρθρου, έγινε γνωστός ο θάνατος του Γιώργου Τράγκα. Τον είχαμε για εξυπνότερο και πιστεύαμε πως παρά τα όσα έλεγε , ο ίδιος θα είχε κάνει το εμβόλιο με τόσα θέματα υγείας που αντιμετώπιζε. Η αλήθεια ήταν διαφορετική, κάνοντας μας να καταλάβουμε πως μάλλον τείνουμε να υπερτιμούμε τις ικανότητες όσων κατά καιρούς απομυζούν τον κρατικό κορβανά (βλέπε κρατική διαφήμιση που κατέληγε στην εφημερίδα “Η Χώρα” τις καλές περιόδους του νέο-καραμανλισμού). Περισσότερα στη συνέντευξη του ιατρού του Χρήστου Ζούπα, μια τέτοια συνέντευξη είναι η καλύτερη καμπάνια υπέρ των εμβολιασμών: https://www.protothema.gr/life-style/article/1193499/o-hristos-zoupas-ston-danika-o-enas-stous-deka-einai-san-ton-traga/
alepoudrakoulas 