Qu’est-ce que c’est Καρυπίδης, είχε πει προ ετών ο αείμνηστος Νίκος Αλέφαντος για ποδοσφαιριστή του ΠΑΟΚ με εμφανή την πρόθεση να τον απαξιώσει. Κάτι αντίστοιχο λέμε και μεις σαν πρώτη αντίδραση στο άκουσμα του νέο αρχηγού του Κινάλιου Πασόκ, μετά τη σημερινή του πανηγυρική επικράτηση.
Δε θυμάμαι να πω την αλήθεια ούτε μία θέση του και εύλογα αναρωτιέμαι τι να περιμένουμε από αυτόν αν βρεθεί στην κυβέρνηση. Αχρωμος, άοσμος, συγκαταβατικός, χαμηλών τόνων και ισορροπιστής. Αυτά τα στοιχεία του, σε συνδυασμό με τη μακρόχρονη εμπειρία του από τους κομματικούς μηχανισμούς (πασπιτακι από κούνια) …), τον βοήθησαν να κερδίσει τις εσωκομματικές εκλογές, καθώς δεν είχε αντιπάθειες, όμως θα χρειαστεί κάτι παραπάνω γιανα εκτινάξει τα ποσοστά του κόμματος.
Είχαν ένα ενδιαφέρον αυτές οι εκλογές: αρκετές υποψηφιότητες, επανεμφάνιση του ΓΑΠ και αυξημένη συμμετοχή του κόσμου, ένδειξη ελπίδας πως το Κινάλ-Πασόκ επανακάμπτει. Ο τηλεοπτικός Λοβέρδος επικράτησε στην Αθήνα, όμως η επαρχία ήταν του Ανδρουλάκη. Ως πρώην γενικός γραμματέας και με πρόσφατη εμπειρία των εσωκομματικών εκλογών του 2017, είχε την καλύτερη γνώση του μηχανισμού και η ομάδα του εργάστηκε αποτελεσματικά για την άνετη επικράτηση του. Η ύπαρξη της κομματικής μηχανής μπορεί να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στον εκτοπισμό του ευρισκόμενου σε πτώση Σύριζα, ο οποίος δεν έχει αντίστοιχης ισχύος μηχανή και δίκτυα. Ενώ στο Κινάλ ψήφισαν 270.000 μέλη στον Α’ γύρο των εκλογών, τα μέλη του Σύριζα μετά βίας φτάνουν τα 70.000!
Να ανησυχεί περισσότερο ο Τσίπρας λοιπόν, αν και ο Ανδρουλάκης δεν έχει το χάρισμα του. Ομως, μήπως η εκλογή του Ανδρουλάκη, πέραν από τις κομματικές οργανώσεις και μηχανισμούς, οφείλεται και στην κούραση του κόσμου από τους χαρισματικούς ρήτορες με τον καταγγελτικό λόγο που τελικά τον απογοήτευσαν με τα πεπραγμένα τους, και είναι ενδεικτική μίας νέας πολιτικής εποχής που έχει ήδη έρθει;
alepoudrakoulas 