Τα λιμά στην αργκό των τεχνικών χαρτοπαιγνίων (πρέφα, μπιλότ, βίδα) είναι τα λιγότερο ισχυρά φύλλα της 32-άρας τράπουλας , το 7, το 8 και το 9.
Αυτή η λέξη μου ήρθε στο μυαλό παρακολουθώντας τους αρχηγούς των πολιτικών κομμάτων που συμμετείχαν στο περιβόητο debate (ή ντιμπέη κατά τον ζώντα θρύλο της ελληνικής ποδοσφαιρικής προπονητικής).
Τυχαίνει κιόλας αυτήν την περίοδο να διαβάζω δύο βιβλία που είχε εκδώσει η «Καθημερινή» στη σειρά «Ηγέτες» (επιμέλεια Θάνου Βερέμη) , ένα για τον Ελευθέριο Βενιζέλο και ένα για τον Ιωάννη Μεταξά.
Μορφωμένοι αστοί και οι δυο τους, ήταν από τους καλύτερους της γενιάς τους. Ο πρώτος νομικός, ευρυμαθέστατος με κοσμοπολίτικο αέρα και εξαιρετικές επιδόσεις στους τομείς της διεθνούς διπλωματίας και της γεωστρατηγικής. Ο δεύτερος σπουδαγμένος στη φημισμένη στρατιωτική ακαδημία του Βερολίνου, ένας εξαιρετικός στρατιωτικός ο οποίος βοήθησε τη χώρα και σε άλλες κρίσιμες στιγμές πριν το έπος του 40′.
Δεν υπήρξαν αλάνθαστοι: μεγάλες οι ευθύνες αμφότερων για τον εθνικό διχασμό του 16’, αλλά και όταν ωρίμασαν δεν απέφευγαν πάντα την όξυνση των πολιτικών παθών. Το αποτυχημένο πραξικόπημα του Βενιζέλου το 35’ συνέβαλε με τον τρόπο του στη δικτατορία του Μεταξά την επόμενη χρονιά.
Όμως, αν δει κανείς τη συνολική εικόνα, επρόκειτο για εξαιρετικά ικανούς ηγέτες που προσέφεραν πολλά στην πατρίδα. Οι μεγάλες νίκες στους βαλκανικούς πολέμους, η σύναψη σωστών συμμαχιών κατά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, οι μεγάλες διπλωματικές επιτυχίες όπως η συνθήκη των Σεβρών του 1920, η εκπαιδευτική μεταρρύθμιση και τα έργα εκσυγχρονισμού της περιόδου 1928-1932, πιστώνονται όλα στο μεγάλο ηγέτη των Φιλελευθέρων. Αντίστοιχα, η ίδρυση του ΙΚΑ (ο νόμος είχε ψηφιστεί επί Βενιζέλου, αλλά εφαρμόστηκε αργότερα), οι πρώτες συλλογικές συμβάσεις και η θέσπιση κατώτατου ημερομισθίου, τα μεγάλα οχυρωματικά έργα στα βόρεια σύνορα της χώρας, η καθιέρωση της δημοτικής στη στοιχειώδη εκπαίδευση και η έκδοση της νέο-ελληνικής γραμματικής από το Μανόλη Τριανταφυλλίδη, φέρουν τη σφραγίδα του Ιωάννη Μεταξά.
Έχοντας φρέσκες στο μυαλό μου τις εντυπώσεις από το βίο και την πολιτεία των δύο αυτών μεγάλων ηγετών, καταλαβαίνετε πόσο έντονη ήταν η αντιθεση που ένιωσα βλέποντας ποιοι ζητάνε σήμερα τη ψήφο μας.
Ο θλιβερός Τσίπρας που «πάλεψε, αλλά δεν τα κατάφερε» , ο Βαγγέλας ο ΟΝΝΕΔίτης που το παίζει παιδί του λαού, η περιορισμένων πνευματικών δυνατοτήτων Φώφη, ο άχρωμος Σταύρος με τα φτωχά του ελληνικά, ο πατριδοκάπηλος λαϊκιστής Καμμένος και τα δύο απολιθώματα του σταλινισμού.
Δε χρειάζονταν το debate για να καταλάβουμε πόσο χαμηλού επιπέδου είναι το πολιτικό προσωπικό της χώρας στην πιο κρίσιμη περίοδο της μεταπολιτευτικής ιστορίας. Όμως, βλέποντας τους όλους μαζεμένους, ήταν σαν να βλέπεις την κατάντια του πολιτικού (και όχι μόνο) συστήματος συμπυκνωμένη σε μία τηλεοπτική οθόνη.
Οι ηγέτες των ελληνικών πολιτικών κομμάτων είναι ζωντανές αποδείξεις ενός συστήματος που έχει σαπίσει και αργοπεθαίνει. Λαμβάνοντας υπόψη την ανεπάρκεια τους σε συνδυασμό με τις τρομακτικές απαιτήσεις των καιρών, πως να μην είμαι απαισιόδοξος για αυτά που μας περιμένουν; Όμως, λέω όμως, υπάρχει και κάτι θετικό σε όλη αυτή τη θλιβερή ατμόσφαιρα (για να μην πάθουμε κατάθλιψη, είναι επικίνδυνος μήνας ο Σεπτέμβρης), η συνέχεια στην επόμενη ανάρτηση…
Ίσως ο σπουδαιότερος Έλληνας σκακιστής, ο πρώτος που απόκτησε τον τίτλο του grandmaster και συγγραφέας σκακιστικών βιβλίων με πωλήσεις σε διεθνές επίπεδο (μπορείτε εδώ να δείτε τη βιβλιογραφία του).
Άνθρωποι από το χώρο του σκακιού που γνωρίζουν το Βασίλη μιλάνε για ένα σοβαρό και συγκροτημένο άνθρωπο με ικανότητες πέραν του επαγγέλματός του.
Αν θα κάνει για πολιτική δε μπορούμε να το γνωρίζουμε, όμως για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους έκαναν τόσα χρόνια για πολιτική ο…Manolo Μαυρομάτης και ο Κρίτων ο Αρσένης;
Οπότε γιατί να μη δοκιμάσει κανείς κάποιους από αυτά τα «νέα φρούτα» του Ποταμιού;
23. Δημήτριος Κουρέτας
«Γεννήθηκε το 1962 στην Πάτρα, είναι καθηγητής Βιοχημείας και αντιπρύτανης στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας.
Έχοντας εργαστεί ως ερευνητής στην ιατρική σχολή του Harvard, επέστρεψε στην Ελλάδα και απασχολήθηκε ως εμπειρογνώμων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, θέση την οποία διατηρεί μέχρι σήμερα.
Αρθρογραφεί τακτικά για θέματα εκλαϊκευμένης επιστήμης. Πιστεύει στη δυναμική της ελληνικής γεωργίας και κτηνοτροφίας, έχοντας δώσει διαλέξεις ανά τον κόσμο για την προστιθέμενη αξία των ελληνικών προϊόντων. Είναι πρόεδρος του Περιφερειακού Συμβουλίου Καινοτομίας της Περιφέρειας Θεσσαλίας και οι ευρεσιτεχνίες του πάνω σε καινοτόμες εφαρμογές ελληνικών προϊόντων έχουν διακριθεί διεθνώς.»
Ένα εξαιρετικό βιογραφικό θα έλεγα που αξίζει τη ψήφο μας, αν δεν τον είχα πετύχει σε κάποια συζήτηση σε φόρουμ και διάβαζα την επιχειρηματολογία του κατά των προτάσεων ΟΟΣΑ για το περιβόητο θέμα του γάλατος.
Δε με δυσαρέστησε η θέση του, όσο η επιχειρηματολογία του, που μαρτυρούσε έναν άνθρωπο που δε μπορεί να αντιληφθεί του πως λειτουργεί η αγορά και ο ανταγωνισμός.
Μπορεί να είναι εξαιρετικός επιστήμονας στον τομέα του, όμως θεωρώ πως δεν έχει αυτή την ικανότητα σύνθεσης που απαιτεί μία πολιτική θέση.
Βέβαια, ότι και να λέω εγώ, είναι ένας από τους ιδιαίτερα προβαλλόμενους υποψηφίους του Ποταμιού με μεγάλη συμμετοχή στα τηλεοπτικά panel και από ότι βλέπω στο διαδίκτυο τον εκτιμά σημαντική μερίδα κόσμου (και εγώ τον εκτιμώ ως επιστήμονα, άλλο το πως τον κρίνω ως πολιτικό) και έχει πολλές πιθανότητες εκλογής.
Παρακάτω σε μία… επίδειξη εκλαΐκευσης της επιστήμης, στην εκπομπή της κας. Λαμπίρη:
24. Μιλτιάδης Κύρκος
“Τα τελευταία χρόνια απασχολείται σε επιχείρηση εισαγωγής και παραγωγής επιτραπέζιων παιχνιδιών.
Έχει εργαστεί ως επιστημονικός σύμβουλος στο Ευρωκοινοβούλιο, είναι συνεργάτης του Προγράμματος Εκπαίδευσης Μουσουλμανοπαίδων για την εκμάθηση ελληνικών και αναπτύσσει εκπαιδευτικές εφαρμογές σε υπολογιστές και στο διαδίκτυο.
Στόχος του είναι η δημιουργική χρήση των νέων τεχνολογιών με σκοπό την ευαισθητοποίηση της νέας γενιάς στα κοινωνικά ζητήματα της εποχής μας. Γεννήθηκε το 1959 στην Αθήνα και έχει σπουδάσει Χημικός Μηχανικός.
Αγαπά τη ΔΗΜΑΡ, όπως αγαπά το Dolce, τον Μερακλή με τις πίτες στα Εξάρχεια, τον Βρούτο, τον Λεωνίδα. Το ότι δεν τους βλέπει πια δε σημαίνει πως τους ξέχασε.”
Γιός του Λεωνίδα Κύρκου, μία υποψηφιότητα με εμφανή στόχο το απογοητευμένο κοινό της ανανεωτικής αριστεράς.
Τον πέτυχα μία φορά στο ραδιόφωνο, είναι συμπαθέστατος, όμως θαρρώ πως υπάρχουν αρκετές καλύτερες επιλογές στο ψηφοδέλτιο του Ποταμιού.
25. Φωτεινή Λεομπίλλα
Ωραίο επίθετο, μου θύμισε το γνωστό ανέκδοτο με την… «Κουτσουμπίλα» (παράφραση του “could you be loved”) που ζητούσε ο Θεσσαλός ακροατής από τον τοπικό dj.
Επαναφορά στο σοβαρό σκοπό μας, έχουμε σύμφωνα με το site του Ποταμιού:
«Απόφοιτη Κοινωνιολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου και κάτοχος μεταπτυχιακού στον κοινωνικό αποκλεισμό, υπότροφος και βραβευμένη από το ΙΚΥ. Το 2014 ολοκλήρωσε το πρόγραμμα ειδίκευσης του Πανεπιστημίου Αθηνών στη συμβουλευτική των εξαρτήσεων.
Σήμερα εργάζεται ως κοινωνιοθεραπεύτρια-streetworker από το 2012, αρχικά για την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και στη συνέχεια στο ΚΕΘΕΑ-ΕΞΕΛΙΞΙΣ, όπου προσφέρει ψυχοκοινωνική στήριξη και υπηρεσίες μείωσης βλάβης σε εξαρτημένους χρήστες που ανήκουν σε ευπαθείς κοινωνικές ομάδες.
Είναι απόφοιτη του Θεραπευτικού Προγράμματος Απεξάρτησης (ΟΚΑΝΑ) από το 2002 και έχει δύο παιδιά που σπουδάζουν στο πανεπιστήμιο.
Η υποψηφιότητά της προτάθηκε από φίλους του Ποταμιού μέσω της διαδικτυακής διαδικασίας που ξεκίνησε τον Μάρτιο.»
Άλλη μία υποψηφιότητα με έντονο άρωμα κοινωνικών ευαισθησιών.
Πολύ συμπαθητική κυρία, όμως νομίζω πως είναι πολύ χρησιμότερη η παρουσία της στις υπηρεσίες που προσφέρει εδώ, παρά ως μέλος του Ευρωκοινοβουλίου.
26. Άννα Λυδάκη
«Από το Ηράκλειο Κρήτης, καθηγήτρια στο τμήμα Κοινωνιολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου, ενώ στο παρελθόν έχει υπηρετήσει και στον τομέα της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης.
Έχει σπουδάσει Παιδαγωγικά (Ακαδημία Ηρακλείου, ΜΔΔΕ, Πανεπιστήμιο Αθηνών) και Κοινωνιολογία στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, ενώ είναι κάτοχος διδακτορικού τίτλου από το Πανεπιστήμιο Αθηνών.
Το ερευνητικό της ενδιαφέρον περιστρέφεται γύρω από τις μειονοτικές ομάδες, τη μελέτη της λαϊκής τέχνης και την περιβαλλοντική ηθική.»
Άλλη μία πανεπιστημιακός (σύνολο 9 στο Ποτάμι!), άλλη μία υποψηφιότητα με «άρωμα κοινωνικών ευαισθησιών» (το ερευνητικό της ενδιαφέρον περιστρέφεται γύρω από τις μειονοτικές ομάδες).
Παρακάτω ένα βίδεο από τηλεοπτική της εμφάνιση, όπου μιλάει για το θέμα των μειονοτήτων:
Όμορφα τα λέει, όμως δε θα ήταν στις επιλογές μου από το Ποτάμι.
27. Χάρης Μαθιόπουλος
«Γεννήθηκε το 1956 στη Αθήνα.Σπούδασε Οικονομικά στο LSE και έκανε μεταπτυχιακό στην Οικονομετρία στο ίδιο πανεπιστήμιο.
Εργάστηκε ως διαχειριστής χαρτοφυλακίου επενδύσεων σε αμοιβαία κεφάλαια για περίπου δεκαπέντε χρόνια και στη συνέχεια αφιερώθηκε στη συγγραφή βιβλίων οικονομικού και πολιτικού περιεχομένου.
Έχει ως σήμερα εκδώσει έξι βιβλία, με σημαντικότερα το Μικρό Εγχειρίδιο του Επενδυτή, το Ο Λίμιτ-Ντακ να Δεις πως Φιλούσε και τα Έντεκα Απαγορευμένα Γραμματόσημα.
Έχει επίσης σπουδές μουσικής, ενώ φωτογραφίες και κολλάζ του έχουν παρουσιαστεί σε ατομικές εκθέσεις στο Φαλατάδο της Τήνου (Σπίτι των Εκθέσεων), στην Αθήνα (Γκαλερί 7) και στο Παρίσι (Maison de la Grèce).
Η υποψηφιότητα του προτάθηκε από φίλους του Ποταμιού μέσω της διαδικτυακής διαδικασίας που ξεκίνησε τον Μάρτιο.»
Άνθρωπος από το χώρο των αγορών με ενδιαφέρον βιογραφικό.
Εδώ ένα βίδεο, που ίσως σας βοηθήσει να σχηματίσετε γνώμη:
Πολύ αξιόλογος κύριος, άλλη μία ενδιαφέρουσα υποψηφιότητα του Ποταμιού, αν ψηφίσω Ποτάμι θα έχει το σταυρό μου.
28. Αλέξανδρος Π. Μάλλιας
«Υπηρέτησε ως διπλωμάτης, μεταξύ άλλων, σε ΟΗΕ, Κροατία, Βουλγαρία, π.Γ.Δ.Μ. και Αλβανία, θεωρούμενος αυθεντία στα Βαλκάνια.
Διετέλεσε Διευθυντής Βαλκανικών Υποθέσεων και Πρέσβης στην Ουάσινγκτον (2005-2009), βραβευμένος με το βραβείο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ.
Σπούδασε οικονομικά στην Αθήνα και ευρωπαϊκή ολοκλήρωση στη Γενεύη.
Αντιτάχθηκε στη χούντα των συνταγματαρχών, υπογράφοντας την προσφυγή των 42 φοιτητών για ελεύθερες εκλογές και εντάχθηκε στη “Δημοκρατική Άμυνα”.
Έχει συγγράψει πολλά άρθρα στον ελληνικό και διεθνή Τύπο, και πρόσφατα εξέδωσε βιβλίο με τίτλο Η Άλλη Κρίση: η Μαρτυρία ενός Πρέσβη. Είναι ειδικός σύμβουλος του ΕΛΙΑΜΕΠ και εισηγητής στο μεταπτυχιακό πρόγραμμα “Δίπλωμα Διαπραγματεύσεων” του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών.»
Διάβασα ένα άρθρο του στην AV (δείτε το εδώ) και από αυτό ορμώμενος δε βρίσκω λόγο να ψάξω περισσότερο την υποψηφιότητα του.
Όχι και ας είναι θεωρούμενος αυθεντία στα Βαλκάνια και βραβευμένος με το βραβείο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ.
29. Γιώργος Μαυρωτάς
Ναι, ο γνωστός πολίστας (δεν είμαστε και πολλοί οι φαν του σπορ) της Βουλιαγμένης και βασικό στέλεχος της Εθνικής Ελλάδας στο water polo.
Παράλληλα με την αθλητική του καριέρα σπούδασε Χημικός Μηχανικός και σήμερα είναι Αναπληρωτής Καθηγητής στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο.
Σύμφωνα με το βιογραφικό του στο site του Ποταμιού: «ερευνητικά ασχολείται με θέματα λήψης αποφάσεων, μαθηματικής μοντελοποίησης και βελτιστοποίησης με έμφαση στην ενέργεια και το περιβάλλον. Έχει διατελέσει πρόεδρος της Δημοτικής Κοινότητας Βουλιαγμένης.»
Ενδιαφέρον τυπάκι και αυτός, από το περιβάλλον protagon (Protagon Mavrotas) και αυτός, όμως δε χωράει στη δικιά μου τετράδα του Ποταμιού.
30. Γιούλη Μενουδάκου
«Από το 2003 εργάζεται ως συντονίστρια στον Εθνικό Οργανισμό Μεταμοσχεύσεων με προτεραιότητά της τη δικαιότερη κατανομή και την καλύτερη επιβίωση μοσχευμάτων και τον εκσυγχρονισμό του μηχανισμού αντιστοίχισης μοσχευμάτων-ληπτών με τη βοήθεια της τεχνολογίας.
Έχει σπουδάσει Ψυχολογία στο Πάντειο και είναι κάτοχος μεταπτυχιακού τίτλου στη Διοίκηση Υπηρεσιών.
Συμμετείχε στη δημιουργία του ηλεκτρονικού χάρτη Προνοιακών Ιδρυμάτων και Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων, και στην υλοποίηση του προγράμματος «Βοήθεια στο Σπίτι».
Έχει εργαστεί σε κέντρο εκπαίδευσης παιδιών με αυτισμό, ενώ έχει οργανώσει εκστρατείες ενημέρωσης του κοινού και έχει πραγματοποιήσει πολυάριθμες ομιλίες σε επιστημονικά συνέδρια, σχολεία, συλλόγους εθελοντών και αιμοδοτών. Είναι 36 ετών.»
Στο γνωστό πλαίσιο των υποψηφιοτήτων με «πλεόνασμα κοινωνικής ευαισθησίας».
Μπράβο στην κυρία για το αξιόλογο έργο της και για τη βοήθεια που δίνει σε άτομα που έχουν ανάγκη της προσοχής και τη βοήθειας μας, δε νομίζω όμως πως θα είχε την ίδια αποτελεσματικότητα από τη θέση της ευρωβουλευτού, όχι.
Παρακάτω μία εμφάνιση της στην εκπομπή της κυρίας Τσαπανίδου:
31. Αναστασία Μήλιου
«Θαλάσσια βιολόγος, διευθύντρια έρευνας στο Ινστιτούτο Θαλάσσιας Προστασίας «Αρχιπέλαγος», μη κερδοσκοπικό φορέα για την προστασία των ελληνικών θαλασσών και νησιών, συνδυάζοντας την επιστημονική έρευνα με δράσεις προστασίας στις οποίες οι τοπικές κοινωνίες έχουν ενεργό ρόλο.
Είναι συντονίστρια του πανευρωπαϊκού δικτύου OCEAN2012 για την Ελλάδα και την Κύπρο, το οποίο πίεσε για τη μεταρρύθμιση της νέας Κοινής Ευρωπαϊκής Αλιευτικής Πολιτικής για τη διασφάλιση της αειφόρου αλιείας και τη βιωσιμότητα τόσο των αλιευμάτων όσο και των παράκτιων κοινωνιών της Μεσογείου.
Το 2005 της απονεμήθηκε ο τίτλος της Πρέσβειρας της Ελλάδας στην ΕΕ για την Αειφόρο Θαλάσσια Πολιτική. Είναι 35 ετών.»
Αειφόρος Θαλάσσια Πολιτική, αειφόρος αλιεία, οικολογία, θαλασσίτσα, ζωάκια, λουλουδάκια και λοιπά ευαίσθητα που εκπέμπει το ψηφοδέλτιο του Ποταμιού.
Περισσότερα για να σχηματίσετε μία άποψη στο link:
Εγώ θα ‘ λεγα όχι, να σημειώσω όμως πως παρά τις όποιες ενστάσεις μου η κυρία είναι επιστήμων και όχι «οικολόγος» της μπαρούφας όπως ας πούμε ο κ. Κρίτων Αρσένης του Σύριζα.
32. Γιώργος Μπάλλας
«Είναι συνιδρυτής του πρώτου Οργανισμού με ακαδημαϊκή έδρα στην Ελλάδα, στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών, που πραγματεύεται ζητήματα Ενέργειας, Περιβάλλοντος και Αειφόρου Ανάπτυξης.
Είναι επίσης εθελοντής και υποστηρικτής του Ινστιτούτου Οδικής Ασφάλειας «Πάνος Μυλωνάς».
Κατέχει δίπλωμα Μηχανολόγου Μηχανικού από το Πανεπιστήμιο της Πάτρας και μεταπτυχιακό MBA International από το Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών, στο οποίο πρόσφατα εκλέχτηκε μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Σωματείου Αποφοίτων.
Μέλος μιας φιλόδοξης ομάδας που προωθεί με πρωτότυπο τρόπο τις ελληνικές παραδοσιακές πίτες υπό το όνομα “Demetra Pies” στις αγορές του εξωτερικού. Είναι 32 ετών.
Η υποψηφιότητά του προτάθηκε από φίλους του Ποταμιού μέσω της διαδικτυακής διαδικασίας που ξεκίνησε τον Μάρτιο.»
Και ένα βιντεάκι που αξίζει να το δουν αυτοί που θέλουν να προωθήσουν ελληνικά προϊόντα στο εξωτερικό με ένα φρέσκο τρόπο, χωρίς Ζορμπάδες και κίονες.
Και εδώ σε μία πρόσφατη τηλεοπτική του εμφάνιση:
Από τα νέα ενδιαφέροντα τυπάκια που μάζεψε το Ποτάμι, για όσους γουστάρουν να δώσουν την ευκαιρία σε νέα άτομα με ικανότητες να δοκιμαστούν στον στίβο της πολιτικής.
33. Κώστας Ντίνας
«Είναι Καθηγητής Γλωσσολογίας – Ελληνικής Γλώσσας και Διδακτικής της στο Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας.
Απόφοιτος και διδάκτορας του ΑΠΘ, έχει διδάξει ρουμανικά, βουλγαρικά και τουρκικά στο Ίδρυμα Μελετών Χερσονήσου Αίμου.
Είναι διπλωματούχος Βυζαντινής Μουσικής και διαθέτει πολυετή διδακτική και ακαδημαϊκή εμπειρία, μεταξύ άλλων, ως καθηγητής και διευθυντής στο Περιφερειακό Επιμορφωτικό Κέντρο Κοζάνης, Διευθυντής Προγραμμάτων Μεταπτυχιακών Σπουδών και Πρόεδρος του Τμήματος Νηπιαγωγών.
Έχει πλούσιο ερευνητικό έργο στη διδασκαλία της νεοελληνικής γλώσσας, δίνοντας μεγάλη έμφαση στις νέες τεχνολογίες και τις γλώσσες των Βαλκανίων. Έχει συγγράψει 15 βιβλία και πάνω από 120 άρθρα»
Ένας από τους πολλούς ακαδημαϊκούς του ψηφοδελτίου του Ποταμιού, μπορεί να είναι αξιόλογος ως επιστήμονας, αυτό δε μπορώ δυστυχώς να το γνωρίζω, προσωπικά δε θα τον έβαζα στους τέσσερις εκλεκτούς» του ψηφοδελτίου.
34. Νίκος Ορφανός
«Ηθοποιός, απόφοιτος της Φιλοσοφικής Αθηνών και της Δραματικής Σχολής του Θεάτρου Τέχνης Καρόλου Κουν.
Τα τελευταία εικοσιπέντε χρόνια έχει εργαστεί στο θέατρο, την τηλεόραση και τον κινηματογράφο, ενώ παράλληλα έχει σκηνοθετήσει παραστάσεις με σχολεία, θεραπευτικές κοινότητες και μη κυβερνητικές οργανώσεις.
Παράλληλα, αρθρογραφεί για όλα εκείνα τα ζητήματα που τον συγκινούν, κυρίως όμως για τέχνη, μουσική αλλά και πολιτική.
Είναι 44 ετών»
Ωραίος τύπος για να πιεις μαζί του 2-3 ποτά, για Ευρωβουλή όμως όχι.
Πάμε παρακάτω.
35. Μάκης Παπούλιας
«Εργάστηκε ως εμποροϋπάλληλος επί σειρά ετών, όντας μαθητής νυχτερινής εμπορικής σχολής.
Ως φοιτητής της ΑΣΟΕΕ συμμετείχε στους αγώνες του “114” και του “15%”, καθώς επίσης και στην ίδρυση της ΕΦΕΕ.
Υπήρξε στέλεχος της σπουδαστικής οργάνωσης της προδικτατορικής ΕΔΑ, ενώ η χούντα τον φυλάκισε και στη συνέχεια τον εκτόπισε στο Λακκί της Λέρου.
Στα πλαίσια της επιχειρηματικής του δραστηριότητας ταξίδεψε σε Ευρώπη και Κίνα για τις ανάγκες της εταιρείας του, “Κ&Φ Παπούλιας Α.Ε.”, και στο χωριό του, Ψάρι Αρκαδίας, ίδρυσε με εθελοντική ομάδα κατοίκων την “Aρκαδιανή”, πρότυπη αγροτουριστική μονάδα, μοναδική σε όλη την Ελλάδα. Υπήρξε εκδότης της Ελεύθερης Γνώμης.»
Αγροτουρισμός, από τους αγαπημένους τομείς του κ. Θεοδωράκη.
Αξιοσημείωτο το πολιτικό του παρελθόν. Δύο ενδιαφέροντα link όπου γίνεται αναφορά στον κ. Παπούλια:
Αξιόλογος κύριος φαίνεται αλλά ο ανταγωνισμός στο Ποτάμι είναι σκληρός, μάλλον δε θα τον τοποθετούσα στην τετράδα.
36. Κωνσταντίνος Πατέστος
«Είναι αρχιτέκτων του Πολυτεχνείου του Μιλάνου, διδάκτωρ και μεταδιδακτορικός υπότροφος του Πανεπιστημίου IUAV της Βενετίας και καθηγητής Αρχιτεκτονικής στο Πολυτεχνείο του Τορίνου.
Έχει μεταφράσει και επιμεληθεί την έκδοση στην ελληνική τριών σημαντικών βιβλίων για την αρχιτεκτονική έχοντας ο ίδιος συγγράψει τα βιβλία Το Κιβώτιο του Μοντέρνου-Κείμενα για την αρχιτεκτονική και Από το Βήμα της Αρχιτεκτονικής.
Έχει επίσης εκδώσει δύο βιβλία στα ιταλικά. Είναι μέλος του Ordine degli Architetti di Milano και του Ελληνικού Ινστιτούτου Αρχιτεκτονικής, και υπήρξε τακτικός συνεργάτης για θέματα αρχιτεκτονικής στο Βήμα της Κυριακής.
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1955 και ζει μεταξύ Μιλάνου, Τορίνου και Πόρτο Ράφτη.
Η υποψηφιότητα του προτάθηκε από φίλους του Ποταμιού μέσω της διαδικτυακής διαδικασίας που ξεκίνησε τον Μάρτιο.»
Άλλος ένας ακαδημαϊκός.
Τον έχω πετύχει στα σόσιαλ μύδια (τι να κάνω, άρχισα και εγώ δειλά δειλά να παρακολουθώ τα πολιτικά trends της εποχής) και μου φάνηκε αξιόλογος κύριος.
Ουφ, μπελάς και το Ποτάμι, ποιον να πρωτοδιαλέξεις;
37. Θανάσης Σκόκος
«Είναι μηχανολόγος – ηλεκτρολόγος ΕΜΠ και κάτοχος ΜΒΑ.
Γεννήθηκε στην Αθήνα, ενώ από το 1983 απασχολείται ως ελεύθερος επαγγελματίας κατασκευαστής, και από το 1991 έως και το 2004 υπήρξε συνιδρυτής, μέτοχος και διευθύνων σύμβουλος ανώνυμης κατασκευαστικής εταιρείας.
Παράλληλα με την επιχειρηματική του δραστηριότητα ανέπτυξε και συνδικαλιστική, στο πλαίσιο του ΤΕΕ. Από το 1992 έως και το 1995 ήταν αιρετός πρόεδρος του ΤΣΜΕΔΕ.»
Από το περιβάλλον Protagon (Protagon Skokos) και το στενό πυρήνα συνεργατών του κ. Θεοδωράκη.
Εδώ το ιστολόγιο του, που όμως το έχει παρατήσει από το 2012:
38. Φανή Σπυριδάκη
«Γεννήθηκε στο Ηράκλειο το 1980 αλλά μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη.
Σπούδασε υποκριτική στo Σύγχρονο Θέατρο Αθήνας και Θεατρικές Σπουδές και Επικοινωνία στη Σορβόνη.
Δούλεψε ως ηθοποιός, μεταφράστρια, βοηθός σκηνοθέτη στην τηλεόραση, το θέατρο και τον κινηματογράφο.
Το 2012 ίδρυσε το Κέντρο Λογοτεχνικών Εκδηλώσεων (Etage Littéraire) στην Αθήνα, τόπο συνάντησης και ανάδειξης του έργου των σύγχρονων Ελλήνων συγγραφέων.
Τον τελευταίο χρόνο άνοιξε το δικό της γαλλικό bistrot.
Ζει και εργάζεται στο κέντρο της Αθήνας όπου έχει αναπτύξει ακτιβιστική δράση για τη βελτίωση της πόλης.»
Ηθοποιός, ακτιβίστρια, γαλλικά μπιστρό, όλη αυτή η χιπστεριά που με απωθεί από το συνολικά αξιόλογο ψηφοδέλτιο του Ποταμιού.
Εδώ και ένα βίδεο, για εσάς που είσθε δύσπιστοι στις κρίσεις μου (και καλά κάνετε, δεν κατέχουμε καμία αίσθηση αλάθητου στο ιστολόγιο ετούτο, σίγουρα έχουμε αδικήσει αρκετούς υποψήφιους):
39. Χριστίνα Ταχιάου
«Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη, αποφοίτησε από τη Νομική Σχολή της πόλης και είναι δημοσιογράφος.
Έχει εργαστεί σε ραδιοφωνικούς σταθμούς όπως ο ΑΝΤ1, ο 88μισό και ο 102FM, στις εφημερίδες Μακεδονία και Θεσσαλονίκη και στα περιοδικά Επιλογές και Sunday ως αρχισυντάκτρια, ρεπόρτερ, και παρουσιάστρια.
Από το 2012 είναι αρθρογράφος και ρεπόρτερ στο protagon.gr και στο bostanistas.gr, ενώ παράλληλα συντονίζει ημερίδες αυτοδιοικητικών φορέων, επιστημονικών ινστιτούτων και μη κυβερνητικών οργανισμών στη Βόρεια Ελλάδα.»
Του περιβάλλοντος protagon και αυτή στον στενό πυρήνα περί τον ηγέτη του Ποταμιού.
Δε ξέρω ρε γμτ, όλον τον τελευταίο καιρό ακούω στο διαδίκτυο για την Ταχιάου και τι καλή που είναι και να ψηφιστεί κ.λπ.
Ένα καιρό διάβαζα τακτικά το protagon, μέχρι που σιχάθηκα τη λογοκρισία που έπαιζε στα σχόλια αναγνωστών και το έκοψα, οπότε τη θυμάμαι σαν όνομα, μα δε μπορούσα να θυμηθώ να μου έχει κάνει ποτέ εντύπωση κάποιο άρθρο της.
Έχω ακούσει πολύ καλά λόγια από άτομα που την ξέρουν από κοντά, όμως κρίνοντας από τα άρθρα της δε θα την επέλεγα στην τετράδα.
Πάμε παρακάτω, άντε πρέπει να προλάβουμε και άλλο ένα άρθρο μέχρι το βράδυ – και πριν τον τελικό του CHL!
40. Αναστασία Τοπαλίδου
«Είναι υποψήφια διδάκτωρ του Τμήματος Ιατρικής Κρήτης και συνεργαζόμενη ερευνήτρια του Ινστιτούτου Τεχνολογίας και Έρευνας.
Έχει ειδικευθεί στην ορθοπαιδική εμβιομηχανική και στη δημιουργία καινοτόμων τεχνολογιών για εφαρμογή στην ιατρική πράξη.
Παράλληλα, συμμετέχει σε ευρωπαϊκά ερευνητικά προγράμματα και έχει λάβει σχετικές διακρίσεις, βραβεία και υποτροφίες.
Έχει αρκετές επιστημονικές δημοσιεύσεις, ομιλίες και παρουσιάσεις σε συνέδρια, ενώ έχει συμμετάσχει και σε συγγραφή βιβλίων.
Έχει εργαστεί και προσφέρει εθελοντικά τις υπηρεσίες της σε συλλόγους ευπαθών ομάδων και ατόμων με αναπηρία επί σειρά ετών.
Τέλος, φέρει σημαντικές διακρίσεις στον αθλητισμό ως αθλήτρια και ως διαιτητής-κριτής σε Ολυμπιακούς Αγώνες και σε Παγκόσμια και Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα μπάντμιντον.
Η υποψηφιότητά της προτάθηκε από φίλους του Ποταμιού μέσω της διαδικτυακής διαδικασίας που ξεκίνησε τον Μάρτιο.»
Ωραίο βιογραφικό, ωραία φατσούλα, με συγκίνησε η ενασχόληση με το μπάντμιντον, όμως ας τελειώσει και αυτή το διδακτορικό της πρώτα, τι της θέλει τις Ευρωβουλές;
41. Σταύρος Τσακυράκης
“Καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου στο Τμήμα Νομικής Πανεπιστημίου Αθηνών.
Γεννήθηκε το 1951 στη Μήθυμνα Λέσβου.
Σπούδασε Νομική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και Φιλοσοφία Δικαίου στο Πανεπιστήμιο της Ρώμης, και ασχολήθηκε με τη μελέτη του συνταγματικού δικαίου και των δικαιωμάτων του ανθρώπου ως επισκέπτης καθηγητής στα πανεπιστήμια Harvard, Columbia και New York University.
Ως δικηγόρος έχει υποστηρίξει πολλές προσφυγές στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, ενώ έχει συγγράψει τρία βιβλία και πολλά άρθρα σε ελληνικά και διεθνή επιστημονικά περιοδικά.
Στα επιστημονικά του ενδιαφέροντα, εκτός από τα δικαιώματα του ανθρώπου, περιλαμβάνονται θέματα πολιτικής και ηθικής φιλοσοφίας. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα”
Για μένα η προσωπικότητα με το μεγαλύτερο πολιτικό κύρος στο ψηφοδέλτιο του Ποταμιού.
Συμμετείχε στην αντίσταση κατά της χούντας (Ήταν γραμματέας της ΕΚΟΝ Ρήγας Φεραίος. Συνελήφθη από το χουντικό καθεστώς και βασανίστηκε στο ΕΑΤ-ΕΣΑ.), χωρίς να την εξαργυρώσει ποτέ. Βλέπετε πως ούτε καν την αναφέρει στο βιογραφικό του, σε αντίθεση με κάτι Συριζαίους…
Αναπληρωτής καθηγητής του Συνταγματικού Δικαίου στη Νομική Αθηνών.
Ως δικηγόρος έχει υποστηρίξει με επιτυχία πολλές προσφυγές στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου.
Έχει γράψει τρία βιβλία: «Οι καταβολές του φιλελευθερισμού στο έργο του Hobbes και Locke» (1992), «Η ελευθερία του λόγου στις ΗΠΑ» (1997), «Θρησκεία κατά Τέχνης» (2005).
Ήταν από τους 32 που υπέγραψε την επιστολή «Τολμήστε!» και έχει ταχθεί μέσα από την αρθρογραφία του στον Τύπου υπέρ του Μνημονίου, σε μία εποχή που ήταν δύσκολο να αντιταχθείς στον αντι-μνημονιακό λαϊκισμό.
«Χαρτογράφος, συγγραφέας των ταξιδιωτικών οδηγών της σειράς Ανεξερεύνητη Ελλάδα, ιδρυτής και διευθυντής της εταιρίας ROAD (1994-2007) και της εταιρίας TERRAIN που ειδικεύεται σε πεζοπορικούς χάρτες υψηλής ακρίβειας (2008 μέχρι σήμερα).
Γεννημένος το 1963 στην Αθήνα, σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, αλλά τον κέρδισε το γράψιμο. Για να γράψει τους ταξιδιωτικούς οδηγούς του και να δημιουργήσει τους χάρτες του, τα τελευταία 20 χρόνια έχει διανύσει περισσότερα από 1.000.000 χιλιόμετρα, ταξιδεύοντας σε κάθε γωνιά της Ελλάδας.
Πρωταγωνιστεί σε ακτιβιστική ομάδα αποξήλωσης παράνομων διαφημιστικών πινακίδων, και έχει έντονη φιλοζωική δραστηριότητα.
Ξέρει καλά ελληνικά, αγγλικά, και τη γλώσσα της αλήθειας.
Η υποψηφιότητα του προτάθηκε από φίλους του Ποταμιού μέσω της διαδικτυακής διαδικασίας που ξεκίνησε τον Μάρτιο.»
Άλλος ένας ακτιβιστής, φιλόζωος και γνώστης της γλώσσας της αλήθειας, όπως μας παρουσιάζεται.
Δεν ψήνομαι να τον ψηφίσω…
Και εδώ έφτασε το τέλος αυτής της κοπιαστικής προσπάθειας, ελπίζω να σας φάνηκε χρήσιμη ή/και διασκεδαστική.
Ακολουθεί ένα άρθρο με γενικότερες σκέψεις για τις αυριανές εκλογές…
Να το ξεκαθαρίσω από την αρχή, φίλε αναγνώστη: δε μου είναι ιδιαίτερα συμπαθής ως δημοσιογράφος ο κ. Θεοδωράκης. Έχω προσπαθήσει να παρακολουθήσω τις εκπομπές του, όμως το στημένα «εναλλακτικό» & «χαλαρό» στυλάκι του δεν είναι καθόλου του γούστου μου. Τα χιουμοριστικά videos παρακάτω, νομίζω πως περιγράφουν καλύτερα γιατί μου τη «σπάνε» οι εκπομπές του.
Μία από τα ίδια για το site του, το protagon. Το διάβαζα κάποιο καιρό, όχι τόσο για τα άρθρα του, όσο για τα σχόλια των αναγνωστών – είχε μερικούς ενδιαφέροντες τύπους που η ανάγνωση των σχολίων τους ήταν απόλαυση. Έναν καιρό ξεκίνησα να γράφω και εγώ. Τότε κατάλαβα τι λογοκρισία παίζει όσον αφορά τη διαχείριση των σχολίων. Σχόλια απολύτως αξιοπρεπή και με επαρκή επιχειρηματολογία, συχνά «κόβονταν» αν ασκούσαν αιχμηρή κριτική στον αρθρογράφο (αν googlάρετε «protagon λογοκρισία», θα πέσετε πάνω σε αρκετούς ομοιοπαθείς). Μία φορά, αφού μου έκοψαν 4 φορές ένα σχόλιο επικριτικό στον τότε αστέρα του site Γ. Βαρουφάκη (εν έτει 2012 είχε τρομερή πέραση, ευτυχώς τώρα καταλάγιασε το σουξέ του…), τους έριξα κάτι γαμιλίκια (τι να κάνουμε άνθρωποι είμαστε…) και έκτοτε δε ξαναμπήκα.
Πριν περίπου μία εβδομάδα, ο κ. Θεοδωράκης έκανε την έκπληξη και ανακοίνωσε την ίδρυση νέου κόμματος με την ονομασία «Το Ποτάμι».
Η αλήθεια είναι πως είχε πολύ καλό timing: αμέσως μετά το «ευρωεκλογικό ναυάγιο» των «58», η είδηση έδωσε ελπίδα σε πολλούς απογοητευμένους «κεντροαριστερούς» & «μεταρρυθμιστές». Οι πρώτες αντιδράσεις σε sites & μέσα κοινωνικής δικτύωσης ήταν ιδιαίτερα θετικές.
Χρόνια δημοσιογράφος σε mainstream ΜΜΕ, ο κ. Θεοδωράκης ξέρει καλά το επικοινωνιακό παιχνίδι. Μιλώντας με απλότητα και αμεσότητα, έδειξε να αγγίζει τον κόσμο που έχει μπουχτίσει από τη ξύλινη γλώσσα των επαγγελματιών πολιτικών.
Από εκεί και πέρα όμως, υπάρχουν αρκετά σημάδια που με προβληματίζουν όσον αφορά το όλο εγχείρημα:
– Γιατί επιλέχθηκε αυτό το timing, μόλις 3 μήνες πριν τις ευρωεκλογές; Δε θα ήταν καλύτερα να ξεκινήσει από το φθινόπωρο ώστε να υπάρχει ο χρόνος για την καλύτερη συγκρότηση του κόμματος και του ευρωψηφοδελτίου;
– Ξέρουμε πως ο κ. Θεοδωράκης το έκανε τώρα για να μην υποστεί τη φθορά του χρόνου (όπως οι 58) και ξεφουσκώσει ο ενθουσιασμός πριν τις ευρωεκλογές. Αποτέλεσμα όμως του παραπάνω τακτικισμού να μην υπάρχει ο χρόνος ώστε να στηθεί σωστά μία ανοιχτή διαδικασία επιλογής υποψηφίων και στελέχωσης του κόμματος από το internet.
– Αν λάβουμε υπόψη και τη γνωστή ιστορία με τη διαχείριση των σχολίων στο πρόταγκον (που δε γίνεται να μην είχε πάρει κάτι το αυτί του κ. Θεοδωράκη), έχω πολλούς φόβους για το πώς θα λειτουργήσει η εσωκομματική δημοκρατία στο Ποτάμι.
– Η παρουσίαση ήταν γενικόλογη χωρίς συγκεκριμένο στίγμα. Σαν την Coca Cola που πάει με όλα, ένα lifestyle μεταρρυθμιστικό κόμμα για τις μάζες.
– Το κόμμα αναπαράγει το γνωστό τζημέριο «Πολιτική χωρίς (επαγγελματίες) πολιτικούς». Δε λέω, πιασάρικο, όμως δεν υπάρχουν κάποιοι αξιόλογοι παλιοί πολιτικοί που θα μπορούσαν να προσφέρουν με την πείρα τους και τη γνώση των κρατικών μηχανισμών;
– Ο κ. Θεοδωράκης ανέφερε ως φίλους της κίνησης του κάποια άτομα με τα οποία συνεργάζεται ή εκτιμά, χωρίς όπως φαίνεται να τους έχει ρωτήσει. Χαρακτηριστική η αντίδραση του κ. Κορτώ. Ο καθηγητής της Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών Χάγκεν Φλάισερ και αυτός διευκρίνισε πως ούτε έχει ούτε φιλοδοξεί να αποκτήσει θέση στελέχους στο «Ποτάμι». Από γνωστό μου έμαθα πως και ο κ. Γκόνης του είπε κάτι του στιλ : «Ναι μιλάμε με το Σταύρο, γράφω στο πρόταγκον, αλλά δεν το ήξερα πως είμαι στους υποστηρικτές του και εγώ από τις ειδήσεις το έμαθα!»
– Οκ, υπήρχαν κάποια αξιόλογα άτομα στη λίστα των υποστηρικτών του εγχειρήματος, όμως αυτό , όπως φάνηκε και από την ιστορία των 58, από μόνο του δεν αρκεί. Χρειάζεται και ο καταλύτης για να προκύψει η λεγόμενη «χημεία» μεταξύ τους.
– Ο κ. Θεοδωράκης σε επίδειξη αλτρουισμού αρνήθηκε θέση στο ευρωψηφοδέλτιο λέγοντας «ούτε ξένες γλώσσες γνωρίζω, ούτε προσόντα έχω για να σταθώ στην Ευρωβουλή». Στην εποχή μας θεωρώ τεράστιο μειονέκτημα για έναν αρχηγό κόμματος, ο οποίος θέλει να παίξει σημαντικό ρόλο στην πολιτική σκηνή, το να μη μιλάει εξαιρετικά αγγλικά και, γιατί όχι, 2-3 ακόμα ξένες γλώσσες. Το παράδειγμα του πρώην καταληψία του Λυκείου Αμπελοκήπων που έγινε ρόμπα στην Ευρώπη με τα τρισάθλια αγγλικά του είναι νομίζω αρκετό για να γίνω κατανοητός.
– Πάλι μπροστά βλέπουμε άτομα γνωστά με πρόσβαση στα ΜΜΕ. Δε βλέπουμε ανθρώπους της δουλείας χωρίς διασημότητα, δε βλέπουμε νέους. Ακόμα και αν τελικά πειστούν οι δύο παραπάνω κατηγορίες πολιτών να συμμετέχουν, πολύ φοβάμαι πως δε θα τους δώσουν χώρο και ευκαιρίες για να συμμετέχουν ισότιμα με τους «διάσημους».
Αυτές είναι μερικές μόνο από τις επιφυλάξεις που έχω για το κόμμα του κ. Θεοδωράκη. Δε με έχει πείσει και κάπως αλλιώς θα περίμενα το νέο μεταρρυθμιστικό κόμμα που θα αλλάξει τα πράγματα στη χώρα. Όμως, από την άλλη, θεωρώ πως η δημιουργία του στην παρούσα φάση και η συμμετοχή του στις ευρωεκλογές θα έχουν εξαιρετικά θετικές συνέπειες.
Καταρχήν, είναι το μόνο από τα νέα κόμματα που μπορεί να ασκήσει πίεση στην παραδοσιακή πολιτική φρουρά. Μπορεί να αντλήσει ψηφοφόρους από ένα σεβαστό εύρος του πολιτικού φάσματος και έχει την πρόσβαση στα ΜΜΕ που λείπει από άλλα νέα κόμματα. Πιθανότατα θα καταφέρει να ψαλιδίσει και άλλο τα ποσοστά του διπόλου ΝΔ-Σύριζα, πράγμα που δεν το βρίσκω διόλου κακό.
Επιπλέον, είναι το πρώτο κόμμα με σαφές μεταρρυθμιστικό αίτημα, το οποίο μπορεί να αποκτήσει αξιόλογη απήχηση στην κοινωνία. Γιατί στην Ελλάδα υπάρχει μία υπολογίσιμη μειοψηφία (κάπου στο 20% του εκλογικού σώματος την εκτιμώ), η οποία θέλει πραγματικά να αλλάξουν πολλά στη χώρα, ώστε επιτέλους να αρχίσουμε να γινόμαστε κράτος σαν τα ευρωπαϊκά. Μέχρι στιγμής η μειοψηφία αυτή πάντα ένιωθε στο περιθώριο των μεγάλων κομμάτων, ενώ τα αντίστοιχα μικρά (Δράση, Δημιουργία Ξανά), για διάφορους λόγους, ποτέ δεν κατάφεραν να αποκτήσουν ρεύμα κινητοποιώντας αυτό το 20%. Τώρα με το «Ποτάμι» είναι η μεγάλη ευκαιρία να ακουστεί δυνατά ο μεταρρυθμιστικός λόγος και ας μην προέρχεται από ένα κόμμα και έναν ηγέτη, όπως θα τα επιθυμούσαμε.
Last, but not least, που λένε και οι αγγλοσάξονες: το «Ποτάμι» αναμένεται να κερδίσει πολλές ψήφους από το λεγόμενο κεντρο-αριστερό χώρο. Οι 58 ξεκίνησαν ένα δύσκολο εγχείρημα, πέρσι το φθινόπωρο, να συσπειρώσουν τον κεντρο-αριστερό χώρο. Όπως απέδειξε όμως η ζωή, το καινούριο δεν προκύπτει όταν βασίζεσαι σε δύο κουφάρια. Στο Πασόκ και τη Δημ. Αρ. αναφέρομαι. Και σε δύο ηγέτες «δεινοσαύρους» της ελληνικής πολιτικής σκηνής, το Βενιζέλο και τον Κουβέλη. Που ενώ ο κόσμος καίγεται, αυτούς το μόνο που τους νοιάζει είναι οι τακτικισμοί, η μικροπολιτική και όλες αυτές οι μικρότητες που είναι απαραίτητες για να συνεχίσουν να κάνουν κουμάντο στα (όπως τα κατάντησαν) μαγαζάκια τους. Η αποτυχία των 58 τους έκατσε μία χαρά. Όμως «το Ποτάμι» έσκασε εκεί που δεν το περίμεναν, για να τους χαλάσει τη σούπα.
Έτσι, η παρουσία του ποταμιού αναπόφευκτα θα συμπιέσει κι άλλο τα ποσοστά των δύο κουφαριών της κεντρο-αριστεράς. Δεν τους κόβω να ξεπερνάνε, αθροιστικά, το 10% στις επικείμενες ευρωεκλογές. Κάτι που βρίσκω εξαιρετικά ωφέλιμο για το restart της κεντροαριστεράς.
Πριν εκατομμύρια χρόνια λένε πως ένας μετεωρίτης οδήγησε στην εξαφάνιση των δεινοσαύρων. Στην Ελλάδα του 2014, πιθανώς να χρειάζεται ένα «ποτάμι» για να πνίξει τους πολιτικούς μας δεινόσαυρους…
Καστανίδης, Κοπά, Μανίκας και δίπλα η πατρική φυσιογνωμία του μπαρμπά-Φώτη που κατάφερε να κρατήσει το κόμμα καθαρό από μιάσματα τύπου «58»…
alepoudrakoulas 