Εμφανώς γοητευμένος από τον πρωθυπουργό μας ο καλός φίλος της Ελλάδας Βλάντιμιρ Πούτιν (η φώτο από την «Καθημερινή»)
Πήγα που λέτε τις προάλλες στο Public και αφού βαρέθηκα να βλέπω gadgetάκια, είπα να ρίξω μία ματιά στο τμήμα των βιβλίων. Καθώς κοιτούσα τα πολιτικά βιβλία το μάτι μου έπεσε σε ένα τεράστιο βιβλίο του Henry Kissinger με τίτλο η «Η Παγκόσμια Τάξη». Το ξεφύλλισα λίγο, φάνηκε εξαιρετικά ενδιαφέρον για όσους γουστάρουμε γεωπολιτικές αναλύσεις. Το βιβλίο κυκλοφόρησε μόλις πέρσι, με τον συγγραφέα του να διανύει αισίως το 91ο έτος της μακράς ζωής του. Σκέφτηκα λίγο να το πάρω, λίγο η τιμή, λίγο ο όγκος, τελικά με αποθάρρυναν.
Σήμερα, βλέποντας τον κ. Τσίπρα να επισκέπτεται τον κ. Πούτιν, μου ήρθε στο μυαλό το βιβλίο του Kissinger. Υπάρχει, είπα μέσα μου, περίπτωση να έχει διαβάσει ένα τέτοιο βιβλίο ο κ. Τσίπρας;
«Φυσικά και όχι ανόητε, ο Kissinger είναι χασάπης των λαών, φταίει για τη χούντα και άσε που είπε και εκείνο το περίφημο για τους Έλληνες και τη γλώσσα τους», απάντησε ακαριαία εκείνη η φωνή μέσα μου, που δεν αφήνει καμία μαλακισμένη απορία να αιωρείται αναπάντητη στο μυαλό μου.
Μετά όμως, αφού το σκέφτηκα λίγο παραπάνω, αναρωτήθηκα τι βιβλία να έχει διαβάσει άραγε στη ζωή του ο κ. Τσίπρας; Στα νιάτα του σίγουρα Μαρξ, Λένιν, το κόκκινο βιβλιαράκι του Μάο και τέτοια κλασικά αναγνώσματα, που οι περισσότεροι «αντάρτες της πορδής με τα λεφτά του μπαμπά» διαβάσαμε πασαλειμματικώς στα φοιτητικά μας χρόνια. Και μετά που μεγάλωσε; Άντε κανένα Βαρουφάκη, κανένα Ζϊζεκ και καμία Ναόμι Κλάιν (Klein Mein) στην καλύτερη. Όσο για λογοτεχνικά αναγνώσματα το πιο top που μπορώ να τον φανταστώ να έχει διαβάσει είναι Αναγνωστάκης και μετά πιο στρατευμένα πράγματα τύπου Βάρναλης-Ρίτσος. Τι και που ξέρω εγώ; Λίγο να παρακολουθήσεις τον κ. Τσίπρα να μιλάει, δε θέλει και πολύ προσπάθεια για να καταλάβεις πως πρόκειται για έναν άνθρωπο με μικρή σχέση με το διάβασμα.
«Και τι μας το λες ρε αλεπουδράκουλα, για να μας το παίξεις ψαγμένος σε σχέση με τον πρωθυπουργό μας;», αντηχεί στο κεφάλι μου η δυνητική απάντηση του αναγνώστη.
Εξαιρετικά εύκολο, φίλε αναγνώστη, να το παίξω ψαγμένος, συγκρίνοντάς με με τον πρώην καταληψία του Λυκείου Αμπελοκήπων και νυν πρωθυπουργό μας. Όμως το θέμα δεν είναι η δική μου ξιπασιά, αλλά η ένδεια γνώσεων και η φτωχή συγκρότηση του ανθρώπου που βρίσκεται στο τιμόνι της χώρας. Ενός ανθρώπου που κάνει ένα ιδιαίτερα επικίνδυνο παιχνίδι, όσον αφορά το γεωπολιτικό προσανατολισμό της χώρας.
Θα αντιτείνει πάλι ο «αντιδραστικός» αναγνώστης, «Μα έχει συμβούλους, ειδικούς σε γεωπολιτικά θέματα και έτσι παίρνει τις αποφάσεις, δε χρειάζεται να είναι ειδικός ο ίδιος ο πρωθυπουργός;»
Ναι, έτσι είναι, όμως ακόμα και τους καλύτερους συμβούλους να έχει (που στην περίπτωση του κ. Τσίπρα πολύ αμφιβάλλω…), ο ηγέτης πρέπει να έχει το υπόβαθρο, τη συγκρότηση και το χαρακτήρα για να ξέρει ποιον να εμπιστευθεί κάθε στιγμή. Στοιχεία που ο κ. Τσίπρας δε διαθέτει (και δυστυχώς δεν είναι ο πρώτος τα τελευταία χρόνια…). Για αυτό και βαδίζει σε έναν ιδιαίτερα επικίνδυνο για τη χώρα δρόμο, με την άγνοια του πρωτάρη.
Επί της ουσίας, στη δική μου αντίληψη φαντάζει σαν κακόγουστο αστείο όλο αυτό το «φλερτ» με τη Ρωσία, τη στιγμή που η οικονομία της βρίσκεται σε μία εξαιρετικά δυσχερή φάση, λόγω της πτώσης της τιμής καυσίμων. Μία οικονομία που παρουσιάζει κάποιες κοινές παθογένειες με την ελληνική, τον κρατικό παρεμβατισμό στην οικονομία και τους «ολιγάρχες» ευνοούμενους του καθεστώτος. Μία οικονομία που λειτουργεί υπό ένα πολιτικό πλαίσιο αυταρχισμού και συγκεντρωτικής εξουσίας. Από αυτήν την οικονομία λοιπόν προσδοκούμε να μας σώσει αν, όπως μας είπε ο κ. Σκουρλέτης, οι εταίροι μας προτιμήσουν να «απασφαλίσουν τη χειροβομβίδα»; Το προπέρσινο παράδειγμα της Κύπρου δε μας λέει τίποτα;
Φυσικά ο κ. Τσίπρας φρόντισε να διαβεβαιώσει πως «δεν είμαστε επαίτες» και να κάνει μπίζνες με τον κ. Πούτιν για ενεργειακά θέματα και για το εμπάργκο των ελληνικών αγροτικών προϊόντων λόγω της κρίσης στις σχέσεις Ρωσίας-ΕΕ. Για το πρώτο αυτό που ξέρω είναι πως εδώ και 15 χρόνια πληρώνουμε τις υψηλότερες τιμές για ρώσικο φυσικό αέριο σε όλη την Ευρώπη, αυτά είναι τα καλά που έχουμε δει από τους φίλους μας τους Ρώσους… Για το δεύτερο, όποιος έχει μελετήσει τους αριθμούς, ξέρει πως πρόκειται για ένα θέμα όχι αμελητέο, που όμως έχει υπερτιμηθεί η σημασία του στην ελληνική οικονομία.
«Και τι πειράζει ρε συ αλεπουδράκουλα, ένα μικρό φλερτάκι με τη Μόσχα, έτσι για να κάνουμε τους Ευρωπαίους να ζηλέψουν;».
Όπως είπε πρόσφατα σε συνέντευξη του στην Καθημερινή ο έμπειρος Αμερικανοπολωνός διπλωμάτης Zbigniew Brzezinski: «Στους περισσότερους γάμους το φλερτ με κάποιον εκτός γάμου, δεν εκλαμβάνεται θετικά από τα θιγόμενα μέλη…».
Έλα μωρέб τι ξέρει και αυτός ο Μπρεζίνσκι; Στις διάφορες συζητήσεις πολιτικού καφενείου που παίρνω μέρος, πετυχαίνω τελευταία αρκετούς που με περισσή βεβαιότητα δηλώνουν πως οι Αμερικάνοι δεν πρόκειται να μας αφήσουν να οδηγηθούμε εκτός Ευρωζώνης, για τα δικά τους συμφέροντα. Για αυτό και ξέρει τι κάνει ο Αλέξης και παίζει σκληρά τους Ευρωπαίους. Και αν πάλι συμβεί το «μοιραίο», δεν πρέπει να ανησυχούμε γιατί θα πλακώσουν αμερικανικές, κινέζικες και ρώσικες επενδύσεις στην Ελλάδα της δραχμής και θα έρθει λέει μία ανάπτυξη άλλο πράμα…
Τι να πω ρε παιδιά, τους απαντώ, φαίνεται να γνωρίζετε πολλά που εγώ δε τα ξέρω. Αλλά πως θα έρθει αυτή η ανάπτυξη; Εμείς τι θα κάνουμε για αυτό; Θα στέλνουμε τζιχαντιστές στους Βορειο-Ευρωπαίους, όπως απειλεί ο κ. Καμμένος; Θα κάνουμε εξεταστικές, υπό τη σιδηρά καθοδήγηση της κας. Κωνσταντοπούλου; Θα κλείσουμε τις Σκουριές και θα αφήνουμε αναρχο-κάφρους να τρομοκρατούν τους εργαζόμενους; Θα πολεμήσουμε για το ιερό δικαίωμα στη σύνταξη στα 50 κάτι, όπως διαλαλούν οι κ.κ. Σκουρλέτης και Στρατούλης; Θα ξύσουμε τον πάτο του βαρελιού των αποθεματικών των ταμείων; Θα δώσουμε και αλλά εκατομμύρια, άνευ διαγωνισμού, για αναπαλαίωση εξοπλισμών στη Lockheed; Έτσι θα φέρουμε την ανάπτυξη; Ε, τότε πρόκειται περί ελληνικού μοντέλου που πρέπει να πατεντάρουμε, τέτοια διεθνή πρωτοπορία από τον καιρό του Βυζαντίου είχαμε να επιδείξουμε…
Ο κ. Τσίπρας θα επιστρέψει από τη Μόσχα σαν φουσκωμένο παγώνι. Θα πει τα δικά του και θα παίξει όμορφα το γνώριμο μας θεατράκι προς εσωτερική κατανάλωση. Όμως, την ίδια ώρα οι τραπεζικές καταθέσεις φυλλοροούν, οι προμηθευτές εξωτερικού πιέζουν, οι επιχειρήσεις ζορίζονται, ρευστότητα δε φαίνεται στον ορίζοντα, η αγορά κινείται μουδιασμένα. Το σκηνικό δεν έχει λόγο να αλλάξει, αντίθετα μπορεί εύκολα να επιδεινωθεί. Η πρόσκρουση με την πραγματικότητα της αγοράς θα έλθει σύντομα και η βοήθεια από το Μόσχοβο, αν ποτέ έρθει, δε θα φτάνει να μας σώσει, το αντίθετο θα μας βουτήξει πιο βαθιά στην ανυποληψία και την υποταγή. Τότε ο κ. Τσίπρας θα έχει κάνει το καλύτερο μάθημα γεωπολιτικής – live. Με τα βιβλία του Kissinger θα χάνει τον χρόνο του;
alepoudrakoulas 